Wielki Kanał (Chiny)

Wielki Kanał
ilustracja
Nazwa chińska
Pismo uproszczone

大运河

Pismo tradycyjne

大運河

Hanyu pinyin

Dà Yùnhé

Wade-Giles

Ta Yün-ho

Multimedia w Wikimedia Commons
Wielki Kanał[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Hutong w Pekinie i fragment Wielkiego Kanału Chińskiego
Państwo

 Chiny

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, III, IV, VI

Numer ref.

1443

Region[b]

Azja i Pacyfik

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2014
na 38. sesji

  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO
Wielki Kanał

Wielki Kanał – najdłuższy na świecie sztuczny kanał transportowy, budowany w Chinach od V w. p.n.e. Zaczyna się w Hangzhou i dociera do Pekinu. Mierzy ok. 1800 km długości i 20–350 m szerokości. Przecina pięć większych rzek: Jangcy, Rzekę Żółtą, Hai He, Huai He i Qiantang Jiang. Na kanale są 24 śluzy. W 2014 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Historia

Pierwszy odcinek kanału, liczący 85 kilometrów, został przekopany w 495 p.n.e. i połączył Suzhou z Jangcy. Dziewięć lat później przekopano następny odcinek, który przebiegał przez Yangzhou i kończył się Huai’an nad Huai He.

Właściwe roboty przy Wielkim Kanale rozpoczęły się dopiero za dynastii Sui. W 605 cesarz Yangdi nakazał przekopać nowy odcinek kanału, łączący ówczesną stolicę Luoyang z dotychczasowym końcem kanału w Huai He. Według źródeł chińskich w robotach brało udział milion ludzi. Ten etap prac zakończono w 611[1]. Wkrótce Yangdi dla usprawnienia manewrów podczas wojen z Koreą nakazał przekopać kolejny odcinek, łączący Luoyang przez Linqing i Dezhou z terenami dzisiejszego Pekinu. Po zakończeniu prac za czasów Yangdi długość kanału wynosiła łącznie 2700 kilometrów.

W okresie dynastii Yuan przekopano 70-kilometrowy odcinek z Jiningu do Dongpingu, a także 125-kilometrowy odcinek z Dongpingu do Lingingu. W ten sposób drogę z Pekinu do Hangzhou skrócono o prawie 1000 kilometrów. Mongołowie nie wykorzystywali jednak w pełni Wielkiego Kanału, ponieważ preferowali zaopatrywanie Pekinu drogą morską[2]. Znaczenie kanałowi przywrócili cesarze dynastii Ming i Qing[3].

W 1855 na skutek zmiany biegu rzeki Huang He część kanału przebiegająca przez prowincję Shandong stała się bezużyteczna. W 1981 roku rząd Chińskiej Republiki Ludowej podjął decyzję o rekonstrukcji kanału od Hangzhou do Jiningu.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ian Johnson. Kanał wielki jak Mur. „National Geographic Polska”. 164, s. 82, maj 2013. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& co. spółka komandytowa. ISSN 1507-5966. 
  2. ↑ Robert Temple, Geniusz Chin, Ars Polona, Warszawa, 1994, ISBN 83-85889-35-6; str. 196-197
  3. ↑ Ian Johnson. Kanał wielki jak Mur. „National Geographic Polska”. 164, s. 83, maj 2013. Warszawa: G+J RBA Sp. z o.o.& co. spółka komandytowa. ISSN 1507-5966. 

Bibliografia

  • Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.