Wielki Donimierz (gmina)

Wielki Donimierz
gmina wiejska
1934–1954[1]
Państwo

 Polska

Województwo

1934–39: pomorskie
1945–54: gdańskie

Powiat

1934–51: morski
1951–54: wejherowski

Siedziba

Wielki Donimierz

Szczegółowy podział administracyjny (1952)
Liczba gromad

14

brak współrzędnych

Wielki Donimierz (1945–46 i od 1973 Szemud) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 19341954[2] w woj. pomorskim[3]/gdańskim (dzisiejsze woj. pomorskie). Siedzibą władz gminy był Wielki Donimierz (obecna nazwa to Donimierz).

Gmina zbiorowa Wielki Donimierz została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie morskim w woj. pomorskim (II RP) z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Będargowo, Częstkowo, Glazica, Grabowiec, Jeleńska Huta, Kamień, Kowalewo, Łebno, Przetoczyno, Smażyno, Szemud i Zęblewo oraz z obszarów dworskich położonych na tych terenach lecz nie wchodzących w skład gmin (m.in. obszaru dworskiego Wielki Donimierz)[4].

Po wojnie (7 kwietnia 1945 roku) gmina wraz z całym powiatem morskim weszła w skład nowo utworzonego woj. gdańskiego[5]. 1 lipca 1951 roku zmieniono nazwę powiatu morskiego na wejherowski[6]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się z 14 gromad: Będargowo, Częstkowo, Glazica, Grabowiec, Jeleńska Huta, Kamień, Kowalewo, Łebieńska Huta, Łebno, Przetoczyno, Smażyno, Szemud, Wielki Donimierz i Zęblewo[7]. Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[8]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin, utworzono natomiast jej terytorialny odpowiednik, gminę Szemud[9].

Przypisy

  1. W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
  2. Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954
  3. W woj. pomorskim z siedzibą w Toruniu (1919–39)
  4. Dz.U. z 1934 r. nr 68, poz. 603
  5. Dz.U. z 1945 r. nr 11, poz. 57
  6. Dz.U. z 1951 r. nr 35, poz. 270
  7. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  8. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  9. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312