Wielka Jagnięca Baszta (słow. Veľká jahňacia bašta[1]) – wybitna turnia w słowackiej części Tatr Wysokich, położona w górnej części Jagnięcej Grani – północno-zachodniej grani Jagnięcego Szczytu. Od głównego wierzchołka Jagnięcego Szczytu na południowym wschodzie jest oddzielona Wyżnim Jagnięcym Przechodem, a od Małej Jagnięcej Baszty na północnym zachodzie oddziela ją Pośredni Jagnięcy Przechód. Wierzchołek Wielkiej Jagnięcej Baszty jest położony tuż obok Wyżniego Jagnięcego Przechodu[2].
Południowo-zachodnie stoki Jagnięcej Grani opadają tu do Doliny Kołowej, natomiast północno-wschodnie – do Jagnięcego Kotła w Dolinie Skoruszowej[3]. Stoki zbiegające do Bździochowego Koryciska w Dolinie Kołowej są trawiasto-piarżysto-skaliste. Północną ścianę Wielkiej Jagnięcej Baszty z obu stron ograniczają żleby[2].
Podobnie jak cała Jagnięca Grań, Wielka Jagnięca Baszta jest niedostępna dla turystów i taterników – wspinaczka obecnie jest tutaj zabroniona[4]. Najdogodniejsze drogi na turnię prowadzą granią z sąsiednich przełęczy[2].
Pierwsze znane wejścia:
- letnie – Martin Róth z towarzyszem, lipiec 1858 r.,
- zimowe – Stanisław Hiszpański, 2 kwietnia 1928 r.[2]
Przypisy
