Dawniej Jagnięcy Upłaz należał do dóbr jaworzyńskich i był wypasany. Należał do Hali Jagnięcej, zwanej także Jagnięcem. Od niej właśnie wzięły się nazwy Jagnięcej Grani i Jagnięcego Szczytu. Po utworzeniu parku narodowego pasterstwo zostało zniesione i Jagnięcy Upłaz stopniowo zarasta kosodrzewiną[4]. Nie prowadzi przez niego żaden szlak turystyczny[5]. Najdogodniejsze drogi wiodą na Jagnięcy Upłaz znad Kołowego Stawu na południowym zachodzie oraz ze Skoruszowej Krzyżówki w miejscu, w którym od Doliny Zadnich Koperszadów odgałęzia się Dolina Skoruszowa. Zimą możliwe jest dotarcie tu nartami z Doliny Kołowej[2].
↑ abcWitold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIV. Czerwona Turnia – Przełęcz pod Kopą. Warszawa: Sport i Turystyka, 1984, s. 170. ISBN 83-217-2472-8.
↑Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 106. ISBN 83-909352-2-8.
↑Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXIII. Przełęcz Stolarczyka – Modra Ławka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1983, s. 9–10. ISBN 83-217-2472-8.
↑Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8. Brak numerów stron w książce