Źdźbła gładkie i okrągłe, o wysokości 5-30 cm. Kolanka występują tylko w dolnej części źdźbła. Boczne pędy wyrastające u nasady źdźbła przebijają pochwy liściowe[5].
Ścieśniona wiecha o długości do 7 cm, cienkich i gładkich gałązkach i niedużej liczbie kłosków. Jej wierzchołek przewiesza się w dół. Gałązki wiechy zwykle pozbawione są u podstawy odgałęzień drugiego rzędu (czasami mają jedno tylko odgałęzienie). Przeważnie 3-kwiatowe kłoski mają długość 4-5 i są fioletowo wybarwione. Obydwie plewy mają po 3 nerwy. Dolna plewka ma na grzbiecie wyraźnie widoczną linię grzbietową. Środkowy nerw ich dolnej plewki jest w ok. połowie długości jedwabiście owłosiony odstającymi włoskami. Dwa nerwy skrajne są tak owłosione do ok. ¼ swojej długości. Pylniki mają długość 0,6-1 mm[5].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abcdefgWładysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953. Brak numerów stron w książce
↑Władysław Szafer: Tatrzański Park Narodowy. Kraków: Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962. Brak numerów stron w książce
↑Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. Brak numerów stron w książce
