Wczesne lato
麦秋
Bakushū
Rodzina Mamiya w jednej ze scen filmu. W drugim rzędzie pośrodku Noriko – główna bohaterka filmu.
|
Gatunek
|
obyczajowy
|
Rok produkcji
|
1951
|
Data premiery
|
3 października 1951 (Japonia)
|
Kraj produkcji
|
Japonia
|
Język
|
japoński
|
Czas trwania
|
125 min
|
Reżyseria
|
Yasujirō Ozu
|
Scenariusz
|
Kogo Noda Yasujirō Ozu
|
Główne role
|
Setsuko Hara
|
Muzyka
|
Senji Itō
|
Zdjęcia
|
Yûharu Atsuta
|
Scenografia
|
Tatsuo Hamada
|
Kostiumy
|
Taizô Saitô
|
Montaż
|
Yoshiyasu Hamamura
|
Produkcja
|
Takeshi Yamamoto
|
Wytwórnia
|
Shochiku
|
Dystrybucja
|
Shochiku (kina, VHS) Sony (VHS)
|
|
Wczesne lato (jap. 麦秋 Bakushū; ang. Early Summer) – japoński film obyczajowy z 1951 roku w reżyserii Yasujirō Ozu.
Fabuła
Japonia we wczesnych latach powojennych. Młodej kobiecie imieniem Noriko czas wyjść za mąż. Wbrew opinii rodziny i części przyjaciół, idąc za głosem serca odrzuca ofertę matrymonialną zamożnego biznesmena pana Manabe i poślubia Kenkichiego – skromnego lekarza, wdowca samotnie wychowującego syna, przyjaciela z dzieciństwa. Jej wybór, choć nie bez oporów zostaje zaakceptowany przez rodzinę i środowisko.
Obsada
- Setsuko Hara – Noriko
- Chishū Ryū – Kōichi
- Chikage Awashima – Aya Tamura
- Kuniko Miyake – Fumiko
- Ichiro Sugai – Shūkichi
- Chieko Higashiyama – Shige
- Haruko Sugimura – Tami Yabe
- Seiji Miyaguchi – Nishiwaki
- Shūji Sano – Sotaro Satake
i inni.
O filmie
Wczesne lato stanowi drugą część nieoficjalnej trylogii Yasujirō Ozu (pozostałe to: Późna wiosna z 1949 i Tokijska opowieść z 1953)[1], uznawanego dzisiaj za "najbardziej japońskiego z japońskich twórców filmowych"[2] i reżysera o "najbardziej narodowym charakterze"[3]. Obraz ten należy do mniej znanych dzieł tego reżysera. Prawie nieznany w Europie, podobnie jak wszystkie inne działa Ozu nie był rozpowszechniany w Stanach Zjednoczonych za życia ich twórcy. Jego filmy zaczęły być dostępne amerykańskiej publiczności dopiero latach 70. Krytycy chwalili ich oryginalny styl, daleki od hollywoodzkiej konwencji[4]. Znany amerykański krytyk filmowy Roger Ebert po latach uznawał film Ozu za jeden z najlepszych w jego twórczości[5].
Wczesne lato obecnie uchodzi za klasyk kina japońskiego, "poruszający i intymny portret międzypokoleniowego gospodarstwa domowego w powojennej Japonii"[1]. W 2009 roku znalazł się na liście najlepszych filmów japońskich magazynu Kinema Junpo – najstarszego japońskiego czasopisma filmowego[6]. W rankingu popularnego, filmowego serwisu internetowego Rotten Tomatoes obraz posiada obecnie (2024) stuprocentową, najwyższą, pozytywną ocenę "czerwonych pomidorów"[7]
Nagrody
Film otrzymał kilka prestiżowych nagród w świecie kina japońskiego. W 1951 roku Tokijskie Stowarzyszenie Dziennikarzy Filmowych przyznało mu Nagrodę Błękitnej Wstęgi (Blue Ribbon) w kategoriach: najlepsza aktorka (Setsuko Hara), najlepszy reżyser (Yasujirô Ozu), najlepsza aktorka drugoplanowa (Haruko Sugimura). Rok później otrzymał nagrodę magazynu Kinema Junpo za najlepszą reżyserię. Również w 1952 zdobył nagrody filmowe Mainichi za najlepszą reżyserię i dla najlepszej aktorki (Hara)[8].
Przypisy
Linki zewnętrzne