Waleryj Alaksandrau

Валерый Аляксандраў

Pełne imię i nazwisko	Waleryj Michajławicz Alaksandrau
Data urodzenia	4 maja 1947
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji
Okres	od 27 listopada 1996 do 21 listopada 2000
Poprzednik	stanowisko utworzone
Okres	od 12 kwietnia 2001 do 16 listopada 2004
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okres	od 9 stycznia 1996 do 9 stycznia 2001 (od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)
Przynależność polityczna	bezpartyjny
Następca	wybory nie odbyły się
Odznaczenia

Waleryj Michajławicz Alaksandrau (biał. Валерый Міхайлавіч Аляксандраў^[a], ros. Валерий Міхайлович Александров, Walerij Michajłowicz Aleksandrow; ur. 4 maja 1947 w Połocku) – białoruski prawnik i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2000 i 2001–2004 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji.

Urodził się 4 maja 1947 roku w Połocku, w obwodzie połockim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1974 roku ukończył Charkowski Instytut Prawa, uzyskując wykształcenie prawoznawcy i prawnika^[1]. Odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej. Pracował jako operator w Połockiej Wytwórni Włókna Szklanego^[2]. W latach 1974–1978 był sędzią śledczym Połockiej Prokuratury Rejonowej i Witebskiej Prokuratury Obwodowej. W latach 1978–1985 pełnił funkcję instruktora w Witebskim Komitecie Obwodowym Komunistycznej Partii Białorusi. W latach 1985–1992 pracował jako prokurator ds. wykroczeń w Witebsku. W latach 1992–1996 był przewodniczącym Witebskiego Obwodowego Sądu Gospodarczego^[1]. Pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Białoruskiego Republikańskiego Związku Prawników^[2].

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Witebskiego-Praudzinskiego Okręgu Wyborczego Nr 63. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą^[3], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego^[4]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Polityki Ekonomicznej i Reform^[5]. Był bezpartyjny^[3]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji^[6]. Od 18 grudnia pełnił w niej funkcję członka^[7], a potem zastępcy przewodniczącego Stałej Komisji ds. Ustawodawstwa^[1]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły^[8]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów I kadencji zakończyła się 21 listopada 2000 roku^[9].

12 kwietnia 2001 roku, w wyniku wyborów uzupełniających, został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z Witebskiego-Horkowskiego Okręgu Wyborczego Nr 17^[10]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Ustawodawstwa i Kwestii Sądowo-Prawnych. Wchodził w skład zjednoczenia deputackiego „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” oraz grup deputackich: „Jedność”, „Jedna Białoruś”, „Przyjaciele Bułgarii” i „Deputowany Ludowy”^[2]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 16 listopada 2004 roku^[11].

• Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina”^[2].

Waleryj Alaksandrau jest żonaty^[1], ma syna i córkę^[2].

• Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.