Ten artykuł dotyczy historycznej partii politycznej. Zobacz też: Włoska Partia Liberalna – partia polityczna założona w 2004.

Włoska Partia Liberalna (wł. Partito Liberale Italiano, PLI) – włoska liberalna partia polityczna.

Partia Liberalna działała w okresie przedwojennym, została jednak rozwiązana w czasie dyktatury Benita Mussoliniego. Po upadku reżimu faszystowskiego została reaktywowana^[1], wchodząc w 1943 w skład Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Formalnie zarejestrowana w 1944. Uczestniczyła w gabinecie tymczasowym, którym kierował Pietro Badoglio, następnie z przerwami w kolejnych rządach do drugiej połowy lat 50. W późniejszych latach z reguły pozostawała w opozycji. Od lat 80. ponownie z reguły współtworzyła koalicje rządowe. W pierwszej połowie lat 90. jej działacze okazali się zamieszani w afery korupcyjne i polityczne (tzw. Tangentopoli), na początku 1994 PLI podjęła decyzję o rozwiązaniu, a wielu jej działaczy zasiliło nowo powstałe ugrupowanie pod nazwą Forza Italia^[1].

Liderami PLI w okresie powojennym byli m.in. Benedetto Croce, Bruno Villabruna, Gaetano Martino, Giovanni Malagodi, Agostino Bignardi, Valerio Zanone, Alfredo Biondi, Renato Altissimo i Raffaele Costa. Z ugrupowania wywodziło się dwóch pierwszych prezydentów okresu powojennego: Enrico De Nicola i Luigi Einaudi.

W 2004 Stefano De Luca utworzył nowe ugrupowanie pod nazwą Włoska Partia Liberalna, odwołujące się wprost do historycznej PLI^[1].

Wyniki do Izby Deputowanych^[2]:

• 1948: 3,8% głosów, 19 mandatów
• 1953: 3,0% głosów, 13 mandatów
• 1958: 3,5% głosów, 17 mandatów
• 1963: 7,0% głosów, 39 mandatów
• 1968: 5,3% głosów, 31 mandatów
• 1972: 3,9% głosów, 20 mandatów
• 1976: 1,3% głosów, 5 mandatów
• 1979: 1,9% głosów, 9 mandatów
• 1983: 2,9% głosów, 16 mandatów
• 1987: 2,1% głosów, 11 mandatów
• 1992: 2,8% głosów, 17 mandatów

W wyborach do Parlamentu Europejskiego I kadencji (1979) PLI uzyskała 3 mandaty^[3]. W 1984 i 1989 tworzyła wspólne listy z republikanami, które wprowadzały odpowiednio 5 i 4 eurodeputowanych^[4][5]. PLI należała do Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów.