PROFILPELAJAR.COM

Włodzimierz Janiurek
Data i miejsce urodzenia	21 września 1924 ; Chorzów
Data i miejsce śmierci	22 lipca 2011 ; Łódź
	Ambasador PRL w Czechosłowacji
Okres	od 8 grudnia 1965; do 12 stycznia 1971
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Franciszek Mazur
Następca	Lucjan Motyka
	Rzecznik prasowy Rządu PRL
Okres	od 3 marca 1971; do 26 września 1980
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Następca	Józef Barecki
	Ambasador PRL w Meksyku
Okres	od 15 lipca 1980; do 20 października 1981
Poprzednik	Józef Klasa
Następca	Zdzisław Szewczyk
	Poseł na Sejm PRL II, III i IV kadencji
Okres	od 1957; do 1969
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia

Włodzimierz Janiurek (ur. 21 września 1924 w Chorzowie, zm. 22 lipca 2011 w Łodzi) – polski dziennikarz, polityk, dyplomata, w latach 1971–1980 rzecznik rządów Piotra Jaroszewicza i Edwarda Babiucha. Poseł na Sejm PRL II, III i IV kadencji.

Życiorys

Był synem Stefana (urzędnika spółki Skarboferm) i Heleny ze Sroków. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył trzy klasy Gimnazjum Państwowego nr 868 im. św. Stanisława Kostki w Chorzowie. W listopadzie 1939 wywieziono go na roboty przymusowe do Niemiec, z których zbiegł. Od października 1940 do stycznia 1945 był zatrudniony w hurtowniach żywności oraz jako szofer w Chorzowie, po czym został wcielony przymusowo do Wehrmachtu i przerzucony na front zachodni pod granicę holenderską, skąd po dwóch miesiącach zdezerterował do oddziałów British Army, a następnie przebywał przez rok w brytyjskich obozach jenieckich w Belgii (kolejno w La Hulpe i Vilvoorde). Do Polski powrócił w kwietniu 1946. W następnym miesiącu wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej i podjął pracę w redakcji „Trybuny Robotniczej”, gdzie jako redaktor i kierownik działu zatrudniony był do października 1949. Od 1946 do 1951 był członkiem Związku Zawodowego Dziennikarzy RP, w latach 1951–1982 Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a od 1982 Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej.

Od 1948 należał do współtworzonej przez PPR Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Zdał maturę w Liceum im. Adama Mickiewicza w Katowicach, następnie ukończył jednoroczny kurs dziennikarski przy Związku Zawodowym Dziennikarzy w Warszawie. Od października 1949 do lipca 1951 był słuchaczem Szkoły Partyjnej przy KC PZPR w Warszawie, uzyskał wyższe wykształcenie dziennikarskie. Od sierpnia 1951 do lipca 1954 był instruktorem w Wydziale Prasy, Radia i Wydawnictw Komitetu Centralnego PZPR; jednocześnie wykładał na Wydziale Dziennikarskim Uniwersytetu Warszawskiego i w Ośrodku Szkolenia Dziennikarzy. Od września 1954 do 1965 pełnił funkcję redaktora naczelnego „Trybuny Robotniczej”. W latach 1957–1969 był z ramienia PZPR posłem na II, III i IV kadencji z okręgu Gliwice. Zasiadał w egzekutywie Komitetu Wojewódzkiego partii. Od 1965 do 1970 studiował zaocznie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach, zostając jej absolwentem. Od grudnia 1965 do stycznia 1971 był ambasadorem PRL w Czechosłowacji, a od marca 1971 do sierpnia 1980 podsekretarzem stanu w Urzędzie Rady Ministrów i jednocześnie (do września 1980) rzecznikiem prasowym rządu, od 1975 równocześnie także zastępcą członka KC PZPR. W lutym 1980 został członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR, a w lipcu tego samego roku ambasadorem PRL w Meksyku. Obie te funkcje pełnił do października 1981. Członkiem PZPR pozostawał do rozwiązania partii w styczniu 1990.

W 1958 wraz z Wilhelmem Szewczykiem napisał książkę O Śląsku i Ślązakach. Był też autorem książki Dzień dobry Nusantaro, a także zbioru reportaży i listów z podróży po Morzu Śródziemnym Ucieczka z klepsydry. Ponadto wydał album Suita Śląska (wraz z Jeremim Gliszczyńskim) oraz w 1991 wspomnienia Nie wołać mnie z powrotem.

Wdowiec, żona Janina Janiurkowa zmarła w 1984^[1]. Pochowany na cmentarzu przy ul. Henryka Sienkiewicza w Katowicach.

Odznaczenia

Order Sztandaru Pracy I klasy
Order Sztandaru Pracy II klasy
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1955)^[2]
Złoty Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[3]
Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Odznaka „Za zasługi dla rozwoju prasy polskiej i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich” (1974)^[4]
Wielka Złota Odznaka Honorowa z Gwiazdą za Zasługi dla Republiki Austrii^[5]

Przypisy

↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 262, 3–4 listopada 1984, s. 2
↑ M.P. z 1955 r. nr 50, poz. 501
↑ M.P. z 1955 r. nr 125, poz. 1624
↑ IX Zjazd SDP zakończył obrady, „Żołnierz Wolności”, nr 296, 14 grudnia 1974, s. 2
↑ Kto jest kim, „Goniec Górnośląski”, nr 17, 24–30 kwietnia 1992, s. 5