PROFILPELAJAR.COM

Władysław Palmowski
	; Ks. Władysław Palmowski (2016)
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	6 lipca 1953 ; Kraków
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1978
	Multimedia w Wikimedia Commons

Władysław Palmowski (ur. 6 lipca 1953 w Krakowie) – polski duchowny katolicki, społecznik, opiekun potrzebujących, kapelan „Solidarności” i osób represjonowanych przez władze PRL w stanie wojennym, opiekun miejsc pamięci historii Polski i Polaków.

Życiorys

Absolwent Papieskiej Akademii Teologicznej. W ruchu oazowym uczestniczył od 1968, potem stał się jego moderatorem. W 1978 uzyskał święcenia kapłańskie^[1] i został wikariuszem w parafii kościoła św. Barbary w Trzebini-Krystynowie, gdzie posługiwał do 1980. Następnie został przeniesiony do parafii Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie-Bieńczycach. W 1983 został administratorem parafii Bielsko-Biała Straconka, ale jeszcze w tym samym roku objął funkcję wikariusza w parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Drawsku Pomorskim. W latach 1982–1983 był referent Duszpasterstwa Ludzi Pracy oraz kapelan Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Represjonowanych w Specjalnych Obozach Wojskowych. Funkcję w Drawsku Pomorskim pełnił do 1987. W 1989 organizował Komitet Obywatelski „Solidarność” w gminie Łęczyce, wziął też udział w kampanii wyborczej „Solidarności”. W ramach działalności społecznej organizował pomoc dla pracowników zlikwidowanych Państwowych Gospodarstw Rolnych^[2].

W kolejnych latach, do 2003, był proboszczem w parafii św. Wojciecha w Rozłazinie. Następnie pracował jako proboszcz w parafii św. Bartłomieja Apostoła w Morawicy^[3].

W 2016 został mianowany kapelanem Małopolskiej „Solidarności”^[4].

„Solidarność” i stan wojenny

W okresie stanu wojennego był kapelanem „Solidarności” i osób represjonowanych w Krakowie-Nowej Hucie, od 13 grudnia 1981 organizował pomoc dla internowanych, aresztowanych, ukrywających się, strajkujących oraz rodzin prześladowanych^[5]. Był jednym z założycieli pierwszych struktur podziemnej „Solidarności”. W 1982 współtworzył Komitet Ocalenia Solidarności w Nowej Hucie, należał także do kierownictwa tajnej struktury „GROT”. Organizował Komitet Pomocy Internowanym i Komitet Pomocy Aresztowanym w Nowej Hucie. W kościele Matki Bożej Królowej Polski w Krakowie-Bieńczycach odprawiał Msze za Ojczyznę oraz organizował duszpasterstwo środowisk robotniczo-inteligenckich. Stał się inicjatorem utworzenia Społecznego Funduszu Pomocy Pracowniczej, który w latach 1983–1989 objął zasięgiem swej pomocy ok. 7000 członków „Solidarności” pracujących na terenie Nowej Huty. Z racji swej opozycyjnej działalności został objęty od 9 grudnia 1986 do 15 września 1987 rozpracowywaniem przez Służbę Bezpieczeństwa w Drawsku Pomorskim w ramach Sprawy Operacyjnego Sprawdzenia o kryptonimie Jenot^[2].

Działalność upamiętnieniowa

Poza działalnością duszpasterską angażuje się w ratowanie, przywracanie i zachowywanie pamięci historycznej. Przyczynił się do upowszechniania wiedzy o tragicznych losach więźniów niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Stutthof. Stał się inicjatorem renowacji mogił pomordowanych więźniów oraz budowy kościoła-pomnika w Nawczu, będącego hołdem dla ofiar marszu śmierci z 1945. W parafii w Morawicy włączył się w szereg inicjatyw upamiętniających zmagania Polaków o wolność, parafia stała się centrum działalności licznych organizacji niepodległościowych. Dzięki jego działalności powstał tam pomnik Polskie Orły i Góra Przemienienia ze ścieżką dydaktyczną „Dzieje Narodu Polskiego” i pomnikami twórców polskiej niepodległości^[6].

Publikacje

Wybrane publikacje jego autorstwa^[7]:

Władysław Palmowski: Dzieje parafii Rozłazino. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, 2000. ISBN 83-7216-101-1. OCLC 751551142.
Władysław Palmowski: Nawcz miejsce pamięci ofiar Marszu Śmierci więźniów KL Stutthof - Kościół-Pomnik pw. Błogosławionych ks. bpa Michała Kozala, ks. Wincentego Stefana Frelichowskiego, ks. abpa Antoniego Juliana Nowowiejskiego i 107 męczenników z okresu II wojny światowej. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, 2000. ISBN 83-7216-006-6. OCLC 830997273.
Władysław Palmowski: Był taki czas. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, 2001. ISBN 83-7216-377-4. OCLC 56548034.
Władysław Palmowski: Pierwszy Synod Parafialny, Rozłazino 2002. Kraków: Instytut Teologiczny Księży Misjonarzy, 2002. ISBN 83-7216-220-4. OCLC 749421608.
Władysław Palmowski, Bogusława Krawiec: VIII wieków wiary, 270 lat świątyni: Morawica na progu trzeciego tysiąclecia. Morawica: 2019. ISBN 83-7216-377-4. OCLC 1117298878.
Władysław Palmowski (red.), Kościół a ludzie pracy w świadectwach : Kraków - Nowa Huta 13.XII.1981 - 09.V.198 : w 30 rocznicę stanu wojennego w Polsce, Kraków 2011, OCLC 932203242 .

Odznaczenia i nagrody

W 2015 otrzymał tytuł „Zasłużony dla NSZZ Solidarność Regionu Małopolskiego”. W 2021 Instytut Pamięci Narodowej przyznał mu nagrodę „Kustosz Pamięci Narodowej”^[8].