Władysław Lonc

Władysław Lonc
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

31 maja 1930
Urzejowice

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 2003
Wrocław

profesor nauk rolniczych
Specjalność: doświadczalnictwo rolnicze, genetyka, hodowla roślin
Alma Mater

Wyższa Szkoła Rolnicza we Wrocławiu

Uczelnia

Akademia Rolnicza we Wrocławiu

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Władysław Lonc (ur. 31 maja 1930 w Urzejowicach[1], zm. 21 sierpnia 2003 we Wrocławiu[2]) – polski profesor nauk rolniczych w zakresie doświadczalnictwa rolniczego, genetyki i hodowli roślin[3]

Władysław Lonc studiował na kierunku rolnictwo w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu, otrzymując w 1953 dyplom magistra inżyniera. W 1961 został doktorem nauk rolniczych[4] na podstawie pracy Studia nad aklimatyzacją Sorghum vulgare Per (promotor – prof. Tadeusz Ruebenbauer). W 1969 po przedłożeniu rozprawy Zmienność i odziedziczalność cech morfologicznych sorga otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego nauk rolniczych[5]. Tytuł profesora nadzwyczajnego nadano mu w 1981, a stanowisko profesora zwyczajnego – w 1992[2].

W latach 1970–1994 był kierownikiem Katedry Hodowli Roślin i Nasiennictwa Wydziału Rolniczego Akademii Rolniczej we Wrocławiu[5]. Był członkiem Komitetu Fizjologii, Genetyki i Hodowli Roślin Polskiej Akademii Nauk (1976–2003) oraz Rad Naukowych: Instytutu Genetyki Roślin PAN (1984); Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin (1980–1995); Centralnego Laboratorium Przemysłu Tytoniowego (1984–1990); Rady Naukowo-Technicznej przy Ministrze Rolnictwa (1971–1974); Rady Hodowlano-Nasiennej przy Zjednoczeniu Hodowli Roślin i Nasiennictwa (1974–1982) i kuratorem krajowym badań nad zastosowaniem metod matematycznych w genetyce i hodowli roślin (1978–1990). Odbył 7 zagranicznych staży naukowych[5]. Twórca i opiekun naukowy 5 ogólnopolskich sympozjów z genetyki ilościowej roślin uprawnych oraz 410 seminariów z genetyki, hodowli roślin i nasiennictwa, które odbywały się raz w tygodniu w Katedrze w semestrze zimowym w latach 1970–2000[5][1][2].

Profesor Władysław Lonc wypromował 9 doktorów i 84 magistrów inżynierów. Recenzował 18 habilitacji i 33 prac doktorskich, wiele publikacji naukowych oraz projektów badań i sprawozdań z ich wykonania. Opublikował 168 prac w czasopismach naukowych i wydawnictwach specjalistycznych, w tym 78 prac oryginalnych[6][6].

Nagrobek prof. W. Lonca

Został pochowany we Wrocławiu na cmentarzu Osobowickim[2].

Wybrane publikacje

  • Zmienność i odziedziczalność cech morfologicznych sorga. „Hod. Rośl. Aklim.” 1969, 13, s. 401-412
  • Zagadnienia odziedziczalności cech. „Hod. Rośl. Biul. Branż.” 1970, 5, s. 18-21
  • Odziedziczalność i postęp genetyczny cech użytkowych mieszańców F2 pszenicy ozimej. „Zesz. Probl. Post. Nauk Roln”. 1983, 290, s. 169-180 (wsp. Stanisław Białowąs)
  • Analiza ścieżek Wrighta komponentów plonu linii i mieszańców F1 pszenicy ozimej. „Zesz. Probl. Post. Nauk Roln”. 1989, 382, s. 127-132 (wsp. Władysław Kadłubiec, Stanisław Jedyński, Józef Strugała)

Odznaczenia i nagrody[7]

Przypisy

  1. ↑ a b Maciej Roman Bombicki. Kto jest kim w Polsce nowego Millenium 2000-2002. Polska Narodowa Oficyna Wydawnicza 2004, s. 328. EAN 8389002019
  2. ↑ a b c d Władysław Lonc w witrynie Muzeum Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu (dostęp 13.10.2024)
  3. ↑ Prof. dr hab. Władysław Lonc, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2024-06-16].
  4. ↑ Władysław Lonc. „Dzieje Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu”. Wyd. II rozsz. pod red. Andrzeja Koteckiego, Tadeusza Szulca, Jakuba Tyszkiewicza. Wyd. Uniw. Przyr. we Wrocławiu, Wrocław 2011, s. 304. ISBN 978-83-7717-058-8 (dostęp 13.10.2024)
  5. ↑ a b c d Dzieje Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wyd. II rozsz. pod red. Andrzeja Koteckiego, Tadeusza Szulca, Jakuba Tyszkiewicza. Wyd. Uniw. Przyr. we Wrocławiu, Wrocław 2011, s. 290, 301, 564. ISBN 978-83-7717-058-8 (dostęp 13.10.2024)
  6. ↑ a b Złota Księga Nauki Polskiej 2000. Naukowcy przełomu wieków. Red. K. Pikoń. Wydawnictwo Helion Gliwice 2001, s. 293. ISBN 83-719-7432-9
  7. ↑ Kto jest kim w Polsce. Edycja IV. Wydawnictwo Polskiej Agencji Informacyjnej S.A. Warszawa 2001, s. 524. ISBN 83-223-2691-2.
  8. ↑ Dzieje Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Wyd. II rozsz. pod red. Andrzeja Koteckiego, Tadeusza Szulca, Jakuba Tyszkiewicza. Wyd. Uniw. Przyr. we Wrocławiu, Wrocław 2011, s. 93. ISBN 978-83-7717-058-8 (dostęp 13.10.2024)