Władimir Ikonnikow

Władimir Ikonnikow
Владимир Иконников
pułkownik lotnictwa pułkownik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1920
Jekaterynburg

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 2000
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1938–1972

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

30 gwardyjski pułk lotniczy 48 Dywizji Lotniczej 8 Korpusu Lotniczego Lotnictwa Dalekiego Zasięgu

Stanowiska

zastępca dowódcy eskadry

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order Czerwonej Gwiazdy Medal „Za zasługi bojowe” Medal „Za obronę Moskwy” Medal „Za obronę Leningradu” Medal „Za obronę Radzieckiego Obszaru Podbiegunowego” Medal „Za zdobycie Królewca” Medal „Za zdobycie Berlina” Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945” Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”

Władimir Dmitrijewicz Ikonnikow (ros. Владимир Дмитриевич Иконников, ur. 23 lipca 1920 w Jekaterynburgu, zm. 27 grudnia 2000 w Moskwie) – radziecki lotnik wojskowy w stopniu pułkownika i Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys

Skończył 7 klas szkoły średniej w Swierdłowsku, później uczył się w aeroklubie, od listopada 1938 służył w Armii Czerwonej. W 1940 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów w Engelsie i został dowódcą załogi samolotu w 200 lotniczym pułku bombowców dalekiego zasięgu w Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym, od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami. Od maja 1942 walczył w składzie 455 (później 30 gwardyjskiego) lotniczego pułku bombowców dalekiego zasięgu, później w Lotnictwie Dalekiego Zasięgu (48 Dywizja Lotnicza 8 Korpusu Lotniczego), następnie w 18 Armii Powietrznej. W listopadzie 1942 został dowódcą klucza, a w lutym 1944 zastępcą dowódcy eskadry, w walkach powietrznych był dwukrotnie zestrzelony (latem 1941 i latem 1942) i wyskoczył na spadochronie, raz lądował awaryjnie. Był ranny. Do października 1944 wykonał 258 lotów bojowych, w tym 253 nocą, bombardując obiekty na głębokich tyłach wroga. Łącznie podczas wojny wykonał 285 lotów bojowych, w tym 263 nocą. 142 razy wykonywał loty na głębokich tyłach wroga, zrzucając łącznie 397 ton bomb. Czterokrotnie bombardował Królewiec (18 lipca 1942, 4 września 1942, 10 kwietnia i 12 kwietnia 1943), poza tym bombardował Insterburg (Czerniachowsk; 22 lipca 1944), Tilzit (Sowieck; 25 lipca 1944), Budapeszt (14 września 1944), Debreczyn (15 września 1944), Warszawę (12 maja 1943), czterokrotnie Oulu (12, 21, 26 i 27 lutego 1944) i dwukrotnie Kirkenes (28 grudnia 1943 i 5 stycznia 1944). Ponadto bombardował obiekty w Witebsku, Briańsku, Orle, Smoleńsku, Rosławiu, Swinemünde (Świnoujściu), Gdańsku, Szczecinie, Berlinie, Wyborgu, Wilnie i Lidzie. Podczas wykonywania zadania bojowego w rejonie Wilna został zaatakowany przez Messerschmitt, który wówczas zestrzelił w walce. W 1948 ukończył wyższą szkołę oficerską i został dowódcą eskadry, później instruktorem przysposobienia bojowego, w październiku 1972 zakończył służbę w stopniu pułkownika. Został pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie.

Odznaczenia

Bibliografia