Gutkovskis w 2021
|
Data i miejsce urodzenia
|
2 kwietnia 1995 Ryga
|
Wzrost
|
187 cm
|
Pozycja
|
środkowy napastnik
|
Informacje klubowe
|
Klub
|
Daejeon Citizen
|
Kariera juniorska
|
|
Kariera seniorska[a]
|
|
Kariera reprezentacyjna[b]
|
|
- ↑ Aktualne na: 18 listopada 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
- ↑ Aktualne na: 19 czerwca 2023.
|
|
Vladislavs Gutkovskis (ur. 2 kwietnia 1995 w Rydze) – łotewski piłkarz, występujący na pozycji napastnika. Od 2016 reprezentant Łotwy w rozgrywkach międzynarodowych. Dwukrotnie wybierany był Piłkarzem Roku na Łotwie (2021, 2022)[1].
Kariera klubowa
Grę w piłkę nożną rozpoczął z inicjatywy ojca i dziadka w wieku 9 lat w Rīgas Futbola skola[2][3]. W wieku 15 lat przeniósł się do akademii Skonto FC[3]. Latem 2011 roku został wypożyczony do klubu satelickiego JFK Olimps/RFS, trenowanego przez Tamaza Pertię[3]. 17 lipca 2011 zadebiutował w Virslīdze w przegranym 0:3 spotkaniu z FK Liepājas Metalurgs, w którym otrzymał dwie żółte kartki[4]. W sezonie 2011, w którym zanotował 13 ligowych występów, JFK Olimps/RFS zajął ostatnią lokatę w tabeli i po przegranym barażu z FK Spartaks Jurmała spadł do 1. līgi[5].
Przed rozpoczęciem sezonu 2012 Gutkovskis powrócił do Skonto FC, gdzie trener Marians Pahars umieścił go w drużynie rezerw[3]. W 2013 roku przesunięto go kadry pierwszego zespołu[6]. 25 października 2013 zdobył pierwszego gola w łotewskiej ekstraklasie w meczu przeciwko FK Liepājas Metalurgs (2:1). W sezonie 2014 został królem strzelców ligi, zdobywając w 34 spotkaniach 28 bramek[7][8]. Tym samym jest on piłkarzem, który uzyskał najwięcej trafień dla Skonto FC w jednym sezonie[9]. W okresie od maja do czerwca 2014 zdobył co najmniej jednego gola w 9 ligowych meczach z rzędu, czym pobił rekord Aleksandrsa Jeļisejevsa z sezonu 1993[9][10]. W marcu 2015 roku został zaproszony przez Everton FC na obóz treningowy zespołu U-21[11][12]. Latem 2015 roku zadebiutował w europejskich pucharach w rozgrywkach Ligi Europy 2015/16[6]. W 4 spotkaniach fazy eliminacyjnej przeciwko St. Patrick’s Athletic FC (4:1 w dwumeczu) i Debreceni VSC (4:11 w dwumeczu) zdobył on dwie bramki[6]. W grudniu 2015 roku odbył testy w Rangers FC, jednak trener Mark Warburton nie zdecydował się go zatrudnić[7][13]. Przed sezonem 2016, po karnej relegacji Skonto FC do 1. līgi, spowodowanej niewypłacalnością, zdecydował się odejść z klubu[7][14].
W lutym 2016 roku podpisał czteroipółletnią umowę z Termalicą Bruk-Bet Nieciecza, prowadzoną przez Piotra Mandrysza[6][15]. 2 kwietnia 2016 zadebiutował w Ekstraklasie w przegranym 0:1 meczu z Koroną Kielce[16]. W rundzie wiosennej sezonu 2015/16, w której zanotował 7 gier bez zdobytego gola, pełnił rolę rezerwowego skrzydłowego[17]. Przed sezonem 2016/17 został przez trenera Czesława Michniewicza przesunięty na pozycję napastnika i rozpoczął od tego momentu regularne występy[17]. 18 lipca 2016 w spotkaniu przeciwko Arce Gdynia (2:0) zdobył pierwszą bramkę w polskiej lidze[17][18]. Po sezonie 2017/18 zajął z Bruk-Bet Termalicą przedostatnie miejsce w tabeli i spadł z tym klubem do I ligi[19].
Od 2020 do 2023 r. występował w barwach Rakowa Częstochowa, z którym w sezonie 2020/2021 oraz 2021/2022 zdobył dwukrotnie wicemistrzostwo Polski i Puchar Polski. W meczach Pucharu Polski w sezonie 2020/2021 zdobył 5 goli, zostając królem strzelców. W 2022 r. zdobył Superpuchar Polski. W sezonie 2022/2023 zdobył z klubem mistrzostwo Polski. 11 lipca 2023 został piłkarzem południowokoreańskiego klubu Daejeon Citizen[20].
Kariera reprezentacyjna
W latach 2011–2016 występował w juniorskich i młodzieżowych reprezentacjach Łotwy w kategorii U-17, U-19 oraz U-21[2].
We wrześniu 2016 roku otrzymał od selekcjonera Mariansa Paharsa pierwsze powołanie do seniorskiej reprezentacji Łotwy na mecze eliminacji Mistrzostw Świata 2018 z Wyspami Owczymi oraz Węgrami[21]. 7 października 2016 zadebiutował w drużynie narodowej w przegranym 0:2 spotkaniu przeciwko Wyspom Owczym, w którym został zmieniony w 64. minucie przez Ģirtsa Karlsonsa[22].
Statystyki
Klubowe
- (aktualne na dzień 18 listopada 2023)
Sukcesy
Klubowe
Raków Częstochowa
Indywidualne
Wyróżnienia
Przypisy
Linki zewnętrzne
1992–2000 |
|
---|
2001–2010 |
|
---|
2011–2020 |
|
---|
od 2021 |
|
---|