Vauxhall Viva I został zaprezentowany po raz pierwszy w 1963 roku.
Model Viva pojawił się w ofercie Vauxhalla jako podstawowy, mniejszy niż dotychczas oferowane model stanowiący odpowiedź na m.in. Ford Anglię[1]. Podobnie do konkurenta, pierwsza generacja Vivy przyjęła postać 3-drzwiowego sedana o klasycznych proporcjach.
Trójbryłowa sylwetka zdobiona była przez nisko osadzony, chromowany pas z szeroko rostawionymi, okrągłymi reflektorami, z kolei tylne nadkola zyskały charakterystyczne krawędzie[2].
Sprzedaż
Vauxhall Viva był także eksportowany do Kanady, gdzie zasilił on ofertę lokalnej marki Envoy jako Envoy Epic[3]. Viva była sprzedawana także w krajach Europy Zachodniej jako Vauxhall Epic[4].
Vauxhall Viva II został zaprezentowany po raz pierwszy w 1966 roku.
Druga generacja Vivy przeszła obszerną metamorfozę w stosunku do poprzednika, zyskując przestronniejsze nadwozie, a także obszerniejszą gamę wersji nadwoziowych - do 2-drzwiowego sedana dołączył także wariant 4-drzwiowy oraz pojemniejsze, 3-drzwiowe kombi[5].
Pas przedni zyskał charakterystyczne, prostokątne reflektory i wyżej umieszczoną chromowaną atrapę chłodnicy, z kolei tylny błotnik przyozdobiło przetłoczenie nawiązujące do większego modelu Victor. Gruntownie przeprojektowano także zawieszenie[6].
Sprzedaż
Podobnie jak poprzednik, Vauxhall Viva był eksportowany do Kanady jako Envoy Epic[7], odróżniając się tym razem wizualnie od brytyjskiego odpowiednika innymi, podwójnymi reflektorami w okrągłym kształcie. Ponadto, samochód trafił także do produkcji w Australii, gdzie zasilił ofertę lokalnego Holdena jako Holden Torana[8].
Vauxhall Victor III - tyłVauxhall Magnumurugwajski Grumett Indiana
Vauxhall Viva III został zaprezentowany po raz pierwszy w 1970 roku.
Trzecia i zarazem ostatnia generacja Vivy ponownie zyskała na wielkości nadwozia i kabiny pasażerskiej w porównaniu do poprzednika, zyskując charekterystyczne przetłoczenie na masce, a także wyraźniej zaznaczone błotniki i niżej umieszczone lampy tylne. Przód zachował znane z poprzednika prostokątne reflektory, a także tradycyjny dla tej linii modelowej tylny napęd[9].
Samochód miał też za zadanie dzięki dopracowanej powłoce lakierniczej poprawić złą reputację Vauxhalla, kojarzonego na przełomie lat 60. i 70. XX wieku z rdzewiejącymi nadwoziami[10].
Magnum
Gamę trzeciej generacji Vauxhalla Vivy poszerzyła także topowa odmiana Magnum o luksusowym przeznaczeniu. Charakteryzowała się ona głównie bogatszym wyposażeniem, a także dwubarwnym malowaniem nadwozia. Samochód dzielił inny pas przedni z pokrewnym modelem Firenza[11].
Sprzedaż
Vauxhall Viva trzeciej generacji był także produkowany pod dwiema innymi nazwami. W Urugwaju samochód wytwarzano pod lokalną marką Grumett jako Grumett Indiana[12].
.jpg)
.jpg)
_-_Flickr_-_dave_7_(1).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
