Pierwszy dogmat maryjny uznający Maryję za Bożą rodzicielkę został oficjalnie włączony do kanonu Kościelnego na soborze w Efezie w 431 roku. Wiązał się on ze sporem między biskupamiKościoła, nestorianami i monofizytami. Kościół apelował i przeforsował ideę dwóch pierwiastków istniejących równolegle w Chrystusie – ludzkiego i boskiego. Tym samym Maryja stawała się matką Boga, a nie tylko Chrystusa.
Święta Dziewica jest Matką Bożą (Theotokos), zrodziła bowiem według ciała Słowo Boże[2].
Święto istnieje oficjalnie od 1931 roku, kiedy Pius XI włączył je do obrzędów na pamiątkę soboru w Efezie. Pius XI wyznaczył na coroczną pamiątkę tego święta dzień 11 października. Reforma liturgiczna w roku 1969 nie zniosła tego święta, ale podniosła je do rangi uroczystości nakazanych i przeniosła na 1 stycznia[5]. Wybrano ostatni dzień w oktawie Bożego Narodzenia, aby po wyśpiewaniu hymnów dziękczynnych na cześć Jezusa, złożyć odpowiedni hołd Jego Świętej Rodzicielce[6].