Ulica Prądnicka – ulica w Krakowie, w jego północnej części, na Krowodrzy, w dzielnicy V Krowodrza i dzielnicy IV Prądnik Biały.
Historia
Ulica istniała już w czasach średniowiecza, a w XVIII wieku została przebudowana na drogę prowadzącą w kierunku Prądnika Białego[1].
W latach 1850–1855 drogę przebudowało austriackie wojsko, tym razem na drogę dojazdową do powstałych wówczas fortyfikacji. W 1911 roku jej bieg został zmieniony, po wykonaniu podkopu dla ulicy pod torowiskiem kolejowym, tak aby ulica przez niego przebiegała. Pozostał fragment dawnej ul. Prądnickiej, to dzisiejsza ul. Zbożowa. W 1912 roku Rada Miasta Krakowa nadała ulicy obecną nazwę[1].
Przebieg
Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z aleją Juliusza Słowackiego, jest przedłużeniem ulicy Długiej. Następnie biegnie na północ i krzyżuje się tam z m.in.: ulicą Lubelską i Wrocławską. Dalej ulica Prądnicka biegnie w kierunku północno-zachodnim, gdzie na wysokości skrzyżowania z ul. Kazimierza Siemaszki, przebiega pod estakadą kolejową, przez którą przebiega m.in.: Linia kolejowa nr 133. Ulica Prądnicka od miejsca przekroczenia estakady kolejowej, zaczyna wchodzić w skład Dzielnicy IV Prądnik Biały, natomiast cała poprzednia część ulicy wchodzi w skład Dzielnicy V Krowodrza. Potem, przy skrzyżowaniu z ulicą Doktora Twardego, ul. Prądnicka biegnie dalej na północ, aż kończy swój bieg przy skrzyżowaniu z ulicą Opolską[2].
Ulica mierzy około 2,2 km długości[2].
Infrastruktura
Ulic Prądnicka jest dwukierunkowa, w części dwupasmowa[2]. W otoczeniu owej drogi znajduje się m.in. Szpital Miejski Specjalistyczny im. Gabriela Narutowicza, Park Kleparski, Szpital Specjalistyczny im. Jana Pawła II oraz pawilony handlowo-usługowe, a także osiedla mieszkaniowe wypełniające w znacznej części otoczenie ulicy[2].
Po przekroczeniu kładki kolejowej, wzdłuż ulicy Prądnickiej, przez około 200 metrów, po wschodniej stronie biegnie torowisko tramwajowe Krakowskiego Szybkego Tramwaju, które następnie przebiega przez ul. Doktora Twardego[2].
Zabudowa
Po zachodniej stronie ulicy:
- ul. Prądnicka 4 – kamienica, zbudowana w latach 30. XX wieku.
- ul. Prądnicka 6 – kamienica, zbudowana w latach 30. XX wieku.
- ul. Prądnicka 8 – kamienica, zbudowana w 1933 roku według projektu Stanisława Filipkiewicza.
- ul. Prądnicka 29 – kamienica, zbudowana w 1932 roku według projektu Józefa Chmielewskiego.
- ul. Prądnicka 31 – kamienica, zbudowana w 1937 roku według projektu Leona Liebermana.
- ul. Prądnicka 35-37 – szpital miejski im. Gabriela Narutowicza, zbudowany w 1934 roku według projektu Eugeniusza Ronka i Wacława Krzyżanowskiego.
- ul. Prądnicka 68 – kamienica, zbudowana w 1938 roku według projektu Stefana Matuszyńskiego.
- ul. Prądnicka 72 – dawna huta szkła, zbudowana w XIX wieku, w latach 1931–1932 przebudowana na cele mieszkalne, według projektu Stanisława Kryłoszańskiego.
- ul. Prądnicka 72b – willa, zbudowana w 1891 roku, w latach 1931–1932 przebudowana na cele mieszkalne.
- ul. Prądnicka 80 – zabytkowy zespół miejskich zakładów sanitarnych, zbudowany około 1892 roku według projektu Jana Zawiejskiego. 19 marca 1997 został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych.
Po wschodniej stronie ulicy:
Opracowano na podstawie źródła: Gminnej ewidencji zabytków – Kraków[3].
Przypisy
Bibliografia
- Elżbieta Supranowicz: Nazwy ulic Krakowa. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN, 1995, ISBN 8385579486
- Demart – "Kieszonkowy atlas Krakowa" – wydanie z 2007 roku
