Ulica Gąsiorowskich w Poznaniu

ulica Gąsiorowskich
Łazarz
Ilustracja
Fragment ul. Gąsiorowskich w Poznaniu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Długość

180 m

Przebieg
światła 0 m ul. Głogowska
120 m ul. Antoniego Małeckiego
180 m przedłużenie jako ul. Kolejowa
Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „ulica Gąsiorowskich”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „ulica Gąsiorowskich”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „ulica Gąsiorowskich”
Ziemia52°23′56,3″N 16°54′22,3″E/52,398970 16,906200
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Gąsiorowskich w Poznaniu – ulica położona na Łazarzu, na obszarze jednostki pomocniczej Osiedle Św. Łazarz w Poznaniu, biegnąca na wschód od ul. Głogowskiej do ul. Kolejowej. Została wytyczona jeszcze w XIX wieku, przed włączeniem Łazarza w obręb miasta.

W czasach zaboru pruskiego ulica nosiła niemiecką nazwę Allee-Strasse (pol. ul. Alejowa), natomiast podczas okupacji niemieckiej – Hegendorferstrasse (od Krzysztofa Hagendorfera).

Południowa strona ulicy, przerwana wylotem ul. Małeckiego, jest zabudowana trzypiętrowymi domami mieszkalnymi z przełomu XIX/XX w. o dość przeciętnej architekturze. Na narożniku ul. Kolejowej w budynku gruntownie przebudowanym z dawnej willi fabrykanta Napoleona Urbanowskiego, od 1913 r. do 29 października 2010 r.[1] mieścił się szpital – Poznański Zakład Ortopedyczny, należący do Caritasu, przed likwidacją Wielkopolskie Centrum Ortopedii i Chirurgii Urazowej im. Ireneusza Wierzejewskiego – ufundowany przez obecnych patronów ulicy, Bronisława i Helenę Gąsiorowskich. Nazwa ulicy przypomina również Ludwika Gąsiorowskiego (1807–1863), lekarza, historyka medycyny, powstańca z 1831 i 1848 r. Organizatorem szpitala był Ireneusz Wierzejewski. Pracował tu m.in. prof. Wiktor Dega. Po stronie przeciwnej przeważa zabudowa magazynowa, częściowo należąca do dawnego tartaku Treugotta Girbiga.

Przypisy

  1. ↑ Sylwia Sałwacka, Ostatni dzień w kolebce naszej ortopedii, [w:] Gazeta Wyborcza [online], poznan.wyborcza.pl, 29 października 2010 [dostęp 2020-03-29].


Bibliografia

  • Zbigniew Zakrzewski, Ulicami mojego Poznania. Przechadzki z lat 1918-1939, Józef Skoracki (ilustr.), Poznań: Wydaw. Poznańskie, 1985, ISBN 83-210-0413-X, OCLC 69370432.
  • Magdalena Warkoczewska, Św. Łazarz. Wystawa w Muzeum Historii Miasta Poznania w Ratuszu, październik – grudzień 1998, Poznań, Muzeum Narodowe, 1998, ISBN 83-85296-53-0 („Ulice i zaułki dawnego Poznania”)
  • Poznań. Przewodnik po zabytkach i historii, red. meryt. i oprac. tekstów Janusz Pazder, Poznań, Wydaw. Miejskie, 2003, ISBN 83-87847-92-5
  • Poznań. Spis zabytków architektury, oprac. Jolanta Bielawska-Pałczyńska, Poznań, Urząd Miasta Poznania, 2004, ISBN 83-89525-07-0
  • Patroni wielkopolskich ulic, zebrał i oprac. Paweł Anders, Poznań, Wydaw. Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, 2006, ISBN 83-87816-76-0