PROFILPELAJAR.COM

UC-115
	; Bliźniaczy UC-95 w morzu
Klasa	okręt podwodny
Typ	UC III
Projekt	41a
	Historia
Stocznia	Blohm & Voss, Hamburg
Położenie stępki	1917
Wodowanie	11 sierpnia 1918
	Zamówiony dla Kaiserliche Marine
Los okrętu	złomowany w 1918
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 491 ton; 571 ton
Długość	56,51 m
Szerokość	5,54 m
Zanurzenie	3,77 m
Zanurzenie testowe	75 m
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Materiał kadłuba	stal
	Napęd
	2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 600 KM; 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 770 KM; 2 śruby
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 11,5 węzła; 6,6 w.
Zasięg	powierzchnia: 9 850 Mm przy 7 w.; zanurzenie: 40 Mm przy 4,5 w.
	Uzbrojenie
	14 min UC/200, 1 działo kal. 10,5 cm (lub kal. 8,8 cm), 7 torped
Wyrzutnie torpedowe	3 × 500 mm
Załoga	32

UC-115 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, jedna z 88 zamówionych jednostek typu UC III. Zwodowany 11 sierpnia 1918 roku w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, nie został nigdy ukończony i złomowano go na pochylni w 1918 roku.

Projekt i budowa

Podwodne stawiacze min typu UC III były lekko ulepszoną wersją swoich poprzedników (typu UC II), zaprojektowaną w celu uzupełnienia wojennych strat tych ostatnich i likwidacji wad zauważonych podczas eksploatacji^[1]^[2]. Powiększono minimalnie wymiary, wyporność i moc układu napędowego, zwiększono liczbę członków załogi, zainstalowano działo pokładowe o większym kalibrze (10,5 cm), zwiększono maksymalną głębokość zanurzenia do 75 metrów, skrócono czas alarmowego zanurzenia do 15 sekund, zmniejszono natomiast liczbę przewożonych min do 14 sztuk^[2]^[3]. Łącznie zamówiono 88 jednostek tego typu, jednak do zakończenia działań wojennych do służby przyjęto jedynie 16 okrętów^[4]^[5].

UC-115 zamówiony został w czerwcu 1917 roku jako jedna z 39 jednostek z I serii okrętów typu UC III (numer projektu 41a, nadany przez Inspektorat U-Bootów), w ramach wojennego programu rozbudowy floty^[1]^[6]. Budowany był w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu jako jeden z 50 okrętów typu UC III zamówionych w tej wytwórni^[3]^[7]. UC-115 otrzymał numer stoczniowy 349 (Werk 349)^[7]. Stępkę okrętu położono w 1917 roku, a zwodowany został 11 sierpnia 1918 roku^[7]^[8].

Dane taktyczno-techniczne

UC-115 był średniej wielkości przybrzeżnym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 56,51 metra, szerokość 5,54 metra i zanurzenie 3,77 metra^[3]^[9]. Wykonany ze stali kadłub sztywny miał 42,2 metra długości i 3,65 metra szerokości^[5]. Wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosiła 7,98 metra^[5]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 491 ton, a w zanurzeniu 571 ton^[3]^[10]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki Diesla MAN S6V26/36 o łącznej mocy 600 KM, a pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym SSW o łącznej mocy 770 KM^[6]^[9]. Dwa wały napędowe poruszające dwoma śrubami zapewniały prędkość 11,5 węzła na powierzchni i 6,6 węzła w zanurzeniu^[9]^[11]. Zasięg wynosił 9 850 Mm przy prędkości 7 węzłów w położeniu nawodnym oraz 40 Mm przy prędkości 4,5 węzła pod wodą^[3]^[9]^[a]. Zbiorniki mieściły 77 ton paliwa^[3]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 75 metrów^[3]^[9], a czas zanurzenia 15 sekund^[2]^[12].

Głównym uzbrojeniem okrętu było 14 min kotwicznych typu UC/200 w sześciu skośnych szybach minowych o średnicy 100 cm, usytuowanych w podwyższonej części dziobowej^[3]^[9]. Uzbrojenie uzupełniały dwie zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 500 mm (strzelające w kierunku dziobu, umiejscowione na pokładzie na śródokręciu po obu stronach kiosku), jedna wewnętrzna wyrzutnia torped kal. 500 mm na rufie (z łącznym zapasem 7 torped) oraz umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kal. 10,5 cm Utof C/16 L/45, z zapasem amunicji wynoszącym 150 naboi^[2]^[7]^[b].

Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 29 podoficerów i marynarzy^[2]^[13].

Losy jednostki

Budowa UC-115 nie została zakończona do momentu podpisania rozejmu w Compiègne, w związku z czym nie wszedł on nigdy do służby w Kaiserliche Marine^[7]. U-Boot został jeszcze w 1918 roku złomowany bezpośrednio na pochylni, na której był budowany^[7]^[14].

Uwagi

↑ Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313 podają, że zasięg na powierzchni wynosił 8200 mil morskich przy prędkości 7 węzłów.
↑ Część okrętów typu UC III wyposażono w starsze działo pokładowe kal. 8,8 cm TK C/08 L/30, z zapasem 230 naboi^[2]^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Rössler 1989 ↓, s. 76.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Perepeczko 2000 ↓, s. 400.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 182.
↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 117.
↑ ^a ^b ^c UC III ↓.
↑ ^a ^b Perepeczko 2000 ↓, s. 398.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Gogin ↓.
↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 116.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Möller i Brack 2004 ↓, s. 63.
↑ Moore 1990 ↓, s. 127.
↑ Gozdawa-Gołębiowski 1994 ↓, s. 565.
↑ Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313.
↑ Gröner 1985 ↓, s. 62.
↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 182–183.

Bibliografia

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
R.H. Gibson, Maurice Prendergast: Niemiecka wojna podwodna 1914-1918. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-074-4.
Ivan Gogin: UC III type coastal submarine minelayers (1916-1917). Navypedia. [dostęp 2018-11-20]. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
Erich Gröner: Die deutschen Kriegsschiffe 1815–1945: U-Boote, Hilfskreuzer, Minenschiffe, Netzleger, Sperrbrecher. T. 3. Koblenz: Bernard & Graefe, 1985. ISBN 3-7637-4802-4. (niem.).
Guðmundur Helgason: UC III. uboat.net. [dostęp 2018-11-20]. (ang.).
John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-51-X.
Eberhard Rössler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9. (ang.).