Tytus Zbyszewski

Tytus Zbyszewski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 listopada 1886
Jassy, Królestwo Rumunii

Data i miejsce śmierci

29 czerwca 1942
KL-Auschwitz, Polska pod okupacją III Rzeszy

Konsul Generalny RP w Lipsku
Okres

od 1923
do 1927

Poprzednik

Konrad Krokowski

Następca

Jerzy Adamkiewicz

Konsul Generalny RP w Jerozolimie
Okres

od 1927
do 1930

Poprzednik

Otton Sas-Hubicki

Następca

Kazimierz Kurnikowski

Konsul Generalny RP w Chicago
Okres

od 1931
do 1934

Poprzednik

Aleksander Szczepański

Następca

Wacław Gawroński

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Komandor Orderu Gwiazdy Rumunii Komandor Orderu Grobu Świętego Krzyż Pielgrzyma do Ziemi Świętej
Multimedia w Wikimedia Commons

Tytus Zbyszewski (ur. 1 listopada 1886 w Jassach, zm. 29 czerwca 1942 w KL Auschwitz) – polski prawnik, doktor praw, urzędnik konsularny II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Leona i Berty z Kapuścińskich. Uczęszczał do gimnazjum w Jassach, następnie w Rzeszowie. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego i Szkoły Nauk Społecznych i Politycznych (l'École des Sciences politiques et sociales) w Brukseli. Uzyskał stopień naukowy doktora praw.

W latach 1905–1907 działał w Towarzystwie Szkoły Ludowej we Lwowie.

W czasie I wojny światowej służył w Armii Austro-Węgier, po odzyskaniu niepodległości w Wojsku Polskim. Został awansowany na stopień kapitana rezerwy artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1].

W 1918 wstąpił do służby zagranicznej II Rzeczypospolitej, sprawując funkcje m.in. konsula/konsula generalnego w Lipsku (1923–1927), konsula generalnego w Jerozolimie (1927–1930) i Chicago (1931–1934), zastępcy dyrektora Departamentu Administracyjnego MSZ. Na początku września 1934 został ciężko ranny w wypadku drogowym, gdy prowadzony przez niego samochód został uderzony przez wagon międzynarodowego pociągu robotniczego w pobliżu Niagara Falls[2]. W 1935 został przeniesiony na emeryturę. Pełnił funkcję dyrektora Izby Handlowej Polsko-Rumuńskiej (Camera de Comerț Polono-Româna) w Warszawie.

W czasie okupacji niemieckiej aresztowany. Osadzony na Pawiaku[3] i wywieziony 17 kwietnia 1942 do KL Auschwitz[4], (numer więźnia: 31390), gdzie został rozstrzelany[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 743, 840.
  2. ↑ Konsul Zbyszewski ciężko ranny w wypadku automobilowym. „Gazeta Polska w Brazylji”. Nr 37, s. 6, 9 września 1934. 
  3. ↑ Więźniowie PAWIAKA [online], www.stankiewicze.com [dostęp 2017-11-20] (pol.).
  4. ↑ Informacja o więźniach / Muzeum / Auschwitz-Birkenau [online], www.auschwitz.org [dostęp 2017-11-20] (pol.).
  5. ↑ Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985, s. 504.
  6. ↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 103
  7. ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu dyplomatycznem”.
  8. ↑ M.P. z 1928 r. nr 145, poz. 262 „za zasługi na polu opieki konsularnej oraz propagandy kulturalnej i ekonomicznej zagranicą”.

Bibliografia