PROFILPELAJAR.COM

Tydzień szaleńców
Săptămîna nebunilor
Gatunek	przygodowy; kostiumowy
Rok produkcji	1971
Data premiery	12 lipca 1971; 1973 (Polska)
Kraj produkcji	Rumunia
Język	rumuński
Czas trwania	87 minut
Reżyseria	Dinu Cocea
Scenariusz	Eugen Barbu; Mihai Opriș; Dinu Cocea
Główne role	Florin Piersic; Carmen Maria Strujac; Colea Răutu; Marga Barbu; Toma Caragiu; Constantin Codrescu
Muzyka	Mircea Istrate
Zdjęcia	George Voicu; Iulius Druckmann; Gheorghe Iliuț; Aurel Tripon
Scenografia	Ștefan Marițan; Liviu Popa; Radu Călinescu; Ioana Cantuniari; Ștefan Preda
Kostiumy	Hortensia Georgescu
Montaż	Elena Pașca
Produkcja	Nicolae Niculescu; Dumitru Carabăț
Wytwórnia	Studioul Cinematografic București
Dystrybucja	Direcția Difuzării Filmelor; Centrala Wynajmu Filmów (Polska)
Budżet	5 180 000 ROL
Poprzednik	Posag księżniczki Ralu

Tydzień szaleńców (rum. Săptămîna nebunilor) – rumuński film płaszcza i szpady z 1971 roku w reżyserii Dinu Cocei. Szósty i ostatni film z serii Haiducii^[2].

Bezpośrednia kontynuacja Posagu księżniczki Ralu.

Fabuła

Podczas „Tygodnia szaleńców”, ostatniego tygodnia Wielkiego Postu hospodar Caragea i jego córka Ralu padają ofiarą dywersji hajduków pod wodzą Anghela Șaptecaia, którzy kradną im posag Ralu w postaci biżuterii. Po tym zdarzeniu wracają do pałacu i instruują kapitana Arnautów – Mamulosa, aby odzyskał skradzione klejnoty. W drodze do kryjówki hajducy spotykają korowód ubogich ludzi. Hajducy myślą o pomocy, ale Anghel zdaje sobie sprawę, że biżuteria, którą przekaże ubogim, zostanie im odebrana przez władze. Słysząc, że sluger Tudor Vladimirescu gromadzi armię, aby obalić fanariotów, Anghel również chce wnieść swój wkład. Wysyła więc hajduka Voineę do Braszowa, aby negocjował z rusznikarzem Hansem Müllerem zakup 2-3 tys. sztuk broni palnej w zamian za biżuterię^[3].

W kryjówce hajduków Caliopi, uprowadzona żona Ianuliego Arnolto, podejmuje kolejną próbę ucieczki raniąc Anghela z pistoletu. Wkrótce potem ratuje mu życie, usuwając kulę rozżarzonym prętem. Zaczyna pomiędzy nimi rodzić się uczucie. W Bukareszcie Ianuli odchodzi od zmysłów z powodu braku żony i kontaktuje się z Mamulosem, który próbował dostać informacje od Anițy. Hajducy dowiadują się o terrorze chłopów ze strony Mamulosa szukającego Anghela. Przygotowując do obrony Anghel odkrywa zniknięcie Caliopi i wyrusza na jej poszukiwanie. Trafia w pułapkę Arnautów Mamulosa, którzy odbili Caliopi. Hajducy chcą ocalić Anghela, lecz zostają wywiedzeni w pole przez Arnautów^[3].

W Bukareszcie Anghel jest torturowany, by wyjawił lokalizację posagu Ralu. Kolejna próby hajduków uwolnienia Anghela w drodze do pałacowych lochów kończy się niepowodzeniem z powodu czujności Mamulosa. Wracając do domu, Caliopi mówi Ianuliemu, że przestała go kochać na rzecz Anghela. Nie chcąc się z tym pogodzić Ianuli zamyka żonę w pokoju, pod opieką służącego Jeana. Anița nakazuje Răspopitulowi przekazanie biżuterii Mamulosowi w zamian za uwolnienie Anghela. W ten sposób Anghel finguje śmierć przez powieszenie. Gdy ma zostać pochowany w rzece, Mamulos po zabiciu grabarzy wydaje Anghela hajdukom^[3].

Mamulos ma jednak własne plany co do posagu Ralu. Chce go spieniężyć na podróż do Wiednia z Anițą, w której się zakochał. Jednak z ekspertyzy jubilera biżuteria okazuje się fałszywa. Okazuje, że Ianuli zamówił kopię biżuterii w Wiedniu i taką podarował Ralu, a oryginał zatrzymał dla siebie. Ianuli ukrywa klejnoty w kaplicznym żyrandolu. Domyśliwszy tego, zarówno hajducy, jak i Arnauci docierają do włości Arnoltów.Anghel chce przepytać Ianuliego, ale atakują go Arnauci. Umyka, a Mamulos toczy walkę z Jeanem, którego zabija, a następnie każe Ianuliemu ujawnić, gdzie ukrył biżuterię^[3].

Ianuli i Mamulos odkrywają brak biżuterii, który Anghel wcześniej wykradł. Hajducy mając przewagę wygrywają z Arnautami. Sfrustrowany wszystkim Ianuli natyka się na Caliopi i zabija ją, przez co wpada w obłęd. Anghel odkrywa śmierć Caliopi i pogrążony w żałobie ukrywa się w karczmie Anițy. Jego tropem podążą Mamulos, lecz zostaje zastrzelony przez Anghela, który umyka Arnautom. W ostatnią noc tygodnia szaleńców Voinea dociera do Anghela mówiąc o udanej transakcji z Müllerem. Ten wręcza posag Ralu jako opłatę za broń. Anghel i Răspopitul pełni wigoru zaciągają się do powstania wołoskiego^[3].

Obsada

Florin Piersic – kapitan Anghel Șaptecai
Petre Gheorghiu-Dolj – kapitan Anghel Șaptecai (głos)
Carmen Maria Strujac – Caliopi Arnolto
Colea Răutu – kapitan Mamulos
Marga Barbu – Anița
Toma Caragiu – hajduk Răspopitul
Constantin Codrescu – Ianuli „Iani” Arnolto
Nucu Păunescu – hospodar Caragea
Aimée Iacobescu – księżniczka Ralu Caragea
Constantin Guriță – hajduk Duduveică
Jean Constantin – Parpanghel
Tamara Vasilache – piastunka Caliopi
Florin Scărlătescu – Dudescu
Ileana Buhoci-Gurgulescu – Fira
Nicolae Gărdescu – karczmarz Manolache Belivacă
Ștefan Tapalagă – mieszkaniec stolicy
Ernest Maftei – hajduk Mitrună
Mihai Badiu – Arnaut
Dorel Iacobescu
Florin Stroe
Manea Enache
Vasile Boghiță – hajduk
Mircea Constantinescu
Jean Lorin Florescu – Jean
Mircea Pascu – mieszkaniec stolicy

Produkcja

Tytuł filmu pochodzi z Białego Tygodnia, ostatniego tygodnia przed Wielkim Postem, w którym rumuńscy chłopi przygotowywali się do „wejścia w post z czystą duszą”. Ten tydzień w kulturze rumuńskiej to przejście do okresu zakazów, w którym dopuszczano się pewnych zachowań przypominających okres „świętej rozpusty” świąt kultury grecko-rzymskiej, związanej ze śmiercią i odrodzeniem. Biały Tydzień nazywany jest również Tygodniem Szaleńców, ponieważ tylko szaleni, głupi i brzydcy ludzie z wioski brali ślub w przeddzień Wielkiego Postu^[4].

Tydzień szaleńców został nakręcony latem i jesienią 1970 roku, równocześnie z Hajdukami kapitana Angela i Posagiem księżniczki Ralu^[5]. Zdjęcia trwały 8 miesięcy i trwały do pierwszego kwartału 1971 roku; był też okres przerwy, spowodowany chorobą Constantina Codrescu^[6]. Partie wokalne zostały wykonywane przez Marię Tănase i Lili Guriță.

Koszty produkcji wyniosły 5,18 tys. lei^[2].

Odbiór

Film Szalony Tydzień odniósł sukces w rumuńskich kinach, choć z całego cyklu cieszył się najmniejszym powodzeniem wśród publiczności; obejrzało go 3,7 mln widzów^{[potrzebny przypis]}.

Krytyk Tudor Caranfil dał filmowi tylko jedną gwiazdkę na pięć i określił film jako „Przygody związane z niszczącymi klejnotami panny Ralu podczas siedmiu dni karnawału. Awanturnicze oszustwo z deficytem fantazji”^[7].

Przypisy

↑ Dariusz Szymański: Filmy rumuńskie rozpowszechniane w polskich kinach w latach 1944-1989 (układ chronologiczny). Na ekranach PRL-u. [dostęp 2022-01-16]. (pol.).
↑ ^a ^b Săptămâna nebunilor (1970). AaRC. [dostęp 2022-04-28]. (rum.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e DinuD. Cocea DinuD., Tydzień szaleńców, Studioul Cinematografic București .
↑ Iulia Gorneanu: Zilele Morților la romani, Săptămâna Nebunilor la români. Jurnalul Național, 2012-02-21. [dostęp 2022-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (rum.).
↑ Maria-Clara Brumariu: Amintiri despre domnița Ralu. Adevărul, 2009-10-09. [dostęp 2022-04-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-10)]. (rum.).
↑ Haiducii lui Șaptecai. Secvențe. [dostęp 2022-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-31)]. (rum.).
↑ Tudor Caranfil: Dicționar de filme românești. Wyd. 2. Kiszyniów: Litera, 2003, s. 191. ISBN 9975-74-566-0.