Tvornica autobusa Zagreb

Tvornica autobusa Zagreb
TAZ
Ilustracja
TAZ Neretva
Państwo

 Jugosławia (do 1991)
 Chorwacja (od 1991)

Siedziba

Zagrzeb

Data założenia

1930

Data likwidacji

2000

Forma prawna

przedsiębiorstwo państwowe

Zatrudnienie

1200 (1980 r.)

brak współrzędnych

Tvornica autobusa Zagreb (TAZ) – nieistniejący jugosłowiański, a następnie chorwacki producent autobusów, który miał swoją siedzibę w stolicy Chorwacji – Zagrzebiu.

Historia

Produkcję autobusów, które były oparte na drewnianej ramie rozpoczęto w Zagrzebiu w 1930 roku. W 1948 roku przyjęta została nazwa „Autokaroserija Zagreb”, jednak produkcja nadal bazowała na autobusach opartych na drewnianej ramie. W 1950 roku została nawiązana współpraca z fabryką FAP z Priboj i Famos z Sarajewa, a w 1954 roku TAZ przeniesiona została na dzielnicę Dubrava w Zagrzebiu. W 1969 roku powstał koncern „FAP Famos Belgrad” w którego skład weszła fabryka FAP, Famos, Sanos oraz TAZ. Autobusy Sanos budowane były z silnikami umieszczonymi z tyłu, natomiast autobusy Dubrava (TAZ), zależnie od typu, miały silniki umieszczone z przodu lub z tyłu. Zarówno Sanosy, jak i Dubravy miały podobną konstrukcję środkowej partii nadwozia, natomiast różnica w wyglądzie zewnętrznym obu marek autobusów dotyczyła przedniej ściany. W tym samym roku nawiązano współpracę z koncernem Daimler-Benz co zaowocowało zastosowaniem nowocześniejszych technologii w fabryce, jak i wprowadzeniem do produkcji pojazdów opartych na konstrukcji autobusów Mercedes-Benz. W 1980 roku fabryka zatrudniała 1200 pracowników oraz produkowała średnio 500–600 pojazdów (maksymalnie 900), a autobusy eksportowano m.in. do Chin, Finlandii, Wielkiej Brytanii, Egiptu i innych. W 1991 roku po odłączeniu się Chorwacji od Jugosławii produkcja gwałtownie zaczęła spadać, a pod koniec lat 90. całkowicie została zaprzestana co wiązało się m.in. ze zmniejszeniem rodzimego rynku, a także działań wojennych na terenie Chorwacji[1].

Modele

Przypisy

  1. teretna-vozila.com: Povijest izrade autobusa u Hrvatskoj. [dostęp 2015-04-16]. (chorw.).
  2. Lista jest niepełna.
  3. Chris Bushell, Peter Stonham (red.), Jane's urban transport systems, 1987, New York : Jane'S Pub, 1987, s. 528, ISBN 978-0-7106-0841-3 [dostęp 2024-06-23] (ang.).