Film jest opowieścią o kryzysie wiary i ogromnej jej potrzebie, o jej konieczności w życiu człowieka. Reżyser podkreśla też rolę kapłaństwa i Kościoła, mówi o świętości, równoważnej wobec idei wiary, a przy tym o zaletach dogmatu o świętych i błogosławionych, nie czyniąc tego jednak w formie dyskursu autorytatywnego czy katechetycznego, lecz zadając pytania i stawiając problemy (np. dotyczące świętości osób, które dla osiągnięcia doskonałości, zbliżenia się do Boga „zapierają się” najbliższych). Treścią filmu jest również kondycja duchowa współczesnego Kościoła katolickiego, jego wewnętrzne podziały (arystokratyczna elita, zwykli księża i niemający nic do powiedzenia wierni), zeświecczenie kleru (sybarytyzm i arogancja elit), a także bolesny temat celibatu.