Torpedowce typu Hval

Torpedowce typu Hval
Kraj budowy

 Cesarstwo Niemieckie

Użytkownicy

 Norweska KMW

Stocznia

Schichau, Elbląg

Wejście do służby

1896

Wycofanie

1920–1945

Zbudowane okręty

3

Okręty w służbie

0

Dane taktyczno-techniczne[1][2]
Wyporność

normalna: 83 tony
pełna: 102 tony

Długość

39,9 metra

Szerokość

4,8 metra

Zanurzenie

1,1–2,15 metra

Napęd

1 maszyna parowa o mocy 1100 KM
2 kotły, 1 śruba

Prędkość

21 węzłów

Załoga

23

Uzbrojenie

2 działka kal. 37 mm (2 x I)
2 wt kal. 450 mm (2 x I)

Torpedowce typu Hvalnorweskie torpedowce z końca XIX wieku. W 1896 roku w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu zbudowano trzy okręty tego typu. Jednostki weszły w skład norweskiej marynarki w 1896 roku. Okręty zostały wycofane ze służby w latach 1920–1931 roku. Podczas kampanii norweskiej w 1940 roku dwie jednostki zostały zdobyte przez Niemców, lecz tylko jedną z nich wcielono do Kriegsmarine. Oba okręty zwrócono Norwegii w maju 1945 roku i zostały złomowane dwa lata później.

Projekt i budowa

Torpedowce 1. klasy(inne języki) typu Hval zostały zaprojektowane w niemieckiej stoczni Schichau na bazie torpedowców typu S 67(inne języki)[1].

Wszystkie trzy okręty zbudowane zostały w stoczni Schichau w Elblągu[2][3]. Nieznane są daty położenia ich stępek, a zwodowane zostały w 1896 roku[1][2].

Okręt Stocznia Wodowanie Wejście do służby Los
Hval Schichau 1896 1896 wycofany w 1931,
w 1940 zdobyty przez Niemców,
złomowany w 1947
Delfin wycofany w 1927,
w 1940 zdobyty przez Niemców,
złomowany w 1947
Hai wycofany w 1920

Dane taktyczno-techniczne

Okręty były torpedowcami o długości całkowitej 39,9 metra, szerokości 4,8 metra i zanurzeniu od 1,1 metra na dziobie do 2,15 metra na rufie[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 83 tony, a pełna 102 tony[1][4]. Jednostki napędzane były przez pionowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o mocy 1100 KM, do których parę dostarczały dwa kotły[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanych jedną śrubą okrętów wynosiła 21 węzłów[1][2][a]. Jednostki zabierały zapas 17 ton węgla[1].

Na uzbrojenie artyleryjskie torpedowców składały się dwa pojedyncze działka kalibru 37 mm QF Hotchkiss L/45[1][2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze wyrzutnie kal. 450 mm[1][2].

Załoga pojedynczego okrętu składała się z 23 oficerów, podoficerów i marynarzy[1].

Służba

Wszystkie trzy torpedowce typu Hval zostały wcielone w skład Królewskiej Marynarki Wojennej w 1896 roku[1]. Najszybciej, bo już w 1920 roku skreślony z listy floty został „Hai[1][4]. W 1927 roku ten sam los spotkał „Delfina”, a w 1931 roku „Hvala[1][4]. W trakcie kampanii norweskiej w 9 kwietnia 1940 roku rozbrojone „Hval” i „Delfin” zostały zdobyte przez Niemców[1][5]. „Delfin” został przyjęty w skład Kriegsmarine pod nazwą „Kürassier”, a „Hval” nigdy nie został wcielony do służby[5]. Oba okręty zwrócono Norwegii w maju 1945 roku i zostały złomowane w roku 1947[1][5].

Uwagi

  1. Leyland 1900 ↓, s. 307 podaje, że okręty osiągały prędkość 24,5 węzła.

Przypisy

Bibliografia