Datowana na lata 100-300 n.e.[1] osada została odsłonięta w trakcie prac wykopaliskowych przeprowadzonych w latach 1943-1947[2]. Archeolodzy odsłonili ślady owalnych ziemianek z paleniskiem pośrodku, wznoszonych na palach budowli magazynowych oraz grodzonych palikami poletek ryżowych zajmujących łączną powierzchnię ponad 4 hektarów[1][3]. Do zasilania upraw służył sprawny system irygacyjny złożony z kanałów i zbiorników retencyjnych[2]. Odnaleziony na stanowisku inwentarz ruchomy obejmuje ceramikę oraz wyroby drewniane i żelazne, m.in. narzędzia rolnicze i chodaki tageta[3].
