Toppserien – najwyższa w hierarchii klasa kobiecychligowych rozgrywekpiłkarskich w Norwegii, będąca jednocześnie najwyższym szczeblem centralnym (I poziom ligowy), utworzona w 1984 roku i zarządzana przez Norges Fotballforbund (NFF). Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon) i przeznaczone są dla 10 najlepszych krajowych klubów piłkarskich. Jej triumfator zostaje Mistrzem Norwegii, zaś najsłabsza drużyna jest relegowana do 1. divisjon (II ligi norweskiej), a z przedostatniego miejsca walczy w barażach z wicemistrzem 1.dywizji o uniknięcie spadku do niższej klasy rozgrywkowej. Tak jak Norwegia w rankingu UEFA zajmuje pozycję od 7 do 16 najlepszych kobiecych związków, to mistrz oraz drużyna z drugiego miejsca grają w Lidze Mistrzyń UEFA.
Historia
Pierwsze oficjalne rozgrywki piłki nożnej kobiet na poziomie regionalnym odbyły się w sezonie 1977, w którym drużyny walczyły w lokalnych ligach na południu kraju, nie organizowano meczu finałowego. W 1979 ligi te pełniły funkcję kwalifikacji do ligi regionalnej z Południa ("Sør"). Regionalne ligi kobiet rozgrywano do 1984 roku, a w 1983 nawet odbyła się dogrywka o mistrzostwo pomiędzy zwycięzcami środkowej i wschodniej Norwegii (Trondheims-ørn pokonało Setskog 2:1), ale mistrzostwa te zostały uznane przez władze Norweskiego Związku Piłki Nożnej za nieoficjalne. W 1984 roku powstała 1. divisjon, która została podzielona na trzy regiony: Grupa Wschodnia Norwegia (Östlandet), Grupa Zachodnia Norwegia (Vestlandet) i Grupa Środkowa Norwegia (Trøndelag). Żadna drużyna z północnej Norwegii (Nord-Norge) nie zgłosiła się jednak do rozgrywek. Zwycięzcy trzech grup spotkali się ze sobą w turnieju finałowym. W 1986 roku dodano grupę dla Północnej Norwegii. Pojedyncza ogólnokrajowa pierwsza liga została wprowadzona w 1987 roku, w której brały udział drużyny z całego kraju. W 1996 została utworzona Eliteserien, a 1. divisjon została zdegradowana do drugiego poziomu. Od sezonu 2000 mistrzem zostawał zwycięzca przemianowanej Toppserien[1].
System rozgrywek
Rozgrywki składają się z kolejek spotkań rozgrywanych pomiędzy drużynami systemem kołowym. Drużyny spotykają się ze sobą trzykrotnie, dwa mecze - jeden w roli gospodarza, drugi jako goście, w trzecim meczu gospodarz jest losowany zgodnie z systemem zapewniającym wyrównanie liczby meczów u siebie/na wyjeździe. Od sezonu 2020 w lidze uczestniczą 10 zespołów. Zwycięzca po 27 kolejkach zostaje tegorocznym mistrzem ligi i Norwegii. Przedostatnia drużyna gra w barażach (u siebie/na wyjeździe) o utrzymanie z wicemistrzem drugiej ligi, a drużyna z ostatniego dziesiątego miejsca spada bezpośrednio do 1. divisjon.
W dotychczasowej historii Mistrzostw Norwegii na podium oficjalnie stawało w sumie 16 drużyn. Liderem klasyfikacji są Rosenborg i LSK Kvinner, którzy zdobyły po 7 tytułów mistrzowskich.
Są 75 zespołów, które wzięli udział w 41 ligowych sezonach Mistrzostw Norwegii, które były prowadzone od 1984 aż do sezonu 2024 łącznie. Jedynie LSK i Rosenborg były zawsze obecni w każdej edycji.
Pogrubione zespoły biorące udział w sezonie 2023/24.
41 razy: LSK Kvinner (Setskog-Høland, Team Strømmen), Rosenborg (Trondheims-Ørn)
↑Oficjalna nazwa kobiecych rozgrywek na najwyższym poziomie NFF brzmiała „Toppserien” już w 1996 r., ale minęło kilka lat, zanim wszystkie gazety i media przyjęły tę nazwę. Dlatego też w okresie przejściowym rozgrywki przez wielu błędnie nazywane były „Eliteserien for kvinner”.
