Campbell zakwalifikował się do reprezentacji Stanów Zjednoczonych na igrzyska olimpijskie w 1980 w Moskwie i był w grupie sportowców, którzy rozważali start w nich pomimo bojkotu ogłoszonego przez USA, ale w końcu postanowili zrezygnować z udania się do ZSRR[2]. Wziął za to udział w zawodach Liberty Bell Classics, zorganizowanych w Filadelfii dla lekkoatletów z państw, które zbojkotowały igrzyska olimpijskie. Zajął w nich 2. miejsce w biegu na 110 metrów przez płotki za swym kolegą z reprezentacji Renaldo Nehemiahem[3].
Campbell był mistrzem Stanów Zjednoczonych (AAU) w biegu na 110 metrów przez płotki w 1984, wicemistrzem w 1988 i brązowym medalistą w 1980[8]. Był również halowym mistrzem USA w biegu na 60 jardów przez płotki w 1982 i na 60 metrów przez płotki w 1989[9]. Zdobył także akademickie mistrzostwo USA (NCAA) w hali w biegu na 60 jardów przez płotki w 1982[10].
↑ abcdefghijkOznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
Biegi na 120 jadrów (109,728 metra) rozgrywano w latach – 1876–1927, 1929–1931, 1953–1955, 1957–1958, 1961–1963, 1965–1967, 1969–1971; Flaga obok nazwiska oznacza narodowość zwycięzcy, inną niż amerykańska
Dystansy zmieniały się z biegiem lat. W latach 1910–1932 i 1941/1942 biegano na dystansie: 70 jardów (64,008 m), 1933–1939 – 65 metrów, 1942–1986 – 60 jardów (54,864 m), 1987–1990 – 55 metrów, od 1991 – 60 metrów. Zawody miały charakter otwarty, co oznaczało, że mogli w nich występować zawodnicy z innych krajów.
