Tomasz Wołek

Tomasz Wołek (2011)
Pełne imię i nazwisko	Tomasz Józef Wołek
Data i miejsce urodzenia	14 października 1947 Gdańsk
Data śmierci	21 września 2022
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta
Alma Mater	Uniwersytet Gdański
Stanowisko	redaktor naczelny „Życia” (1996–2001, 2004–2005)
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Tomasz Józef Wołek (ur. 14 października 1947 w Gdańsku, zm. 21 września 2022^[1]) – polski dziennikarz, publicysta polityczny i komentator sportowy, działacz opozycji w okresie PRL.

Syn Józefa Wołka, działacza Polskiej Partii Socjalistycznej^[2]. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. dr. Władysława Pniewskiego w Gdańsku^[3]. W 1972 ukończył studia z zakresu historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. W 1968 uczestniczył w wiecach studenckich w ramach wydarzeń marcowych.

Pracował początkowo jako nauczyciel w szkole średniej i rzecznik prasowy Lechii Gdańsk i Arki Gdynia^[4]. Jako dziennikarz sportowy współpracował z „Piłką Nożną” oraz redakcją sportową TVP. Pracę w tej ostatniej utracił w 1977 w związku z publikowaniem w drugim obiegu.

W 1979 został działaczem Ruchu Młodej Polski, a w 1980 wstąpił do „Solidarności”. W 1981 znalazł się wśród sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. Pisał w „Bratniaku”, „Głosie”, „Więzi”. W sierpniu 1980 współtworzył pismo strajkowe „Naprzeciw”. Zakładał struktury NSZZ „S” w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z działaczami RMP, publikował w pismach podziemnych (w tym „Polityce Polskiej”), organizował pomoc dla rodzin osób internowanych. Pracował w pismach katolickich: w latach 1983–1984 w miesięczniku „Młodzież Katolicka”, a w latach 1984–1990 w „Królowej Apostołów”^[5].

Był działaczem Forum Prawicy Demokratycznej. Od 1990 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Życia Warszawy”, zaś w latach 1993–1995 był redaktorem naczelnym. W 1996 został redaktorem naczelnym nowego dziennika „Życie”. Funkcję tę pełnił do 2001 oraz (po reaktywacji pisma) w okresie 2004–2005.

W 1999 towarzyszył Michałowi Kamińskiemu i Markowi Jurkowi w wizycie do Wielkiej Brytanii celem spotkania się z osadzonym w areszcie domowym generałem Augustem Pinochetem, oskarżonym w Hiszpanii o zbrodnie przeciwko ludzkości, zabójstwa i stosowanie tortur. Przeprowadził wówczas z nim jeden z pierwszych wywiadów po zatrzymaniu^[6].

Publikował w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej” i „Polityce”. Był autorem kilku książek o tematyce katolickiej, jak również prac poświęconych piłce nożnej (zwłaszcza południowoamerykańskiej^[7]). Współtwórca (ze Stefanem Kisielewskim) Abecadła Kisiela. W 2005 został dyrektorem redakcji publicystyki stacji Tele 5^[8]. Został również prowadzącym w tej stacji program publicystyczny Plusy dodatnie, plusy ujemne, zajął się też komentowaniem meczów piłkarskich. W czerwcu 2020 nakładem Wydawnictwa Nieoczywiste ukazał się zbiór felietonów jego autorstwa pt. Historia pewnej prowokacji^[9]. Od 2003 był stałym komentatorem w Poranku Radia Tok FM^[10][11].

Był ojcem Marcina Wołka^[12], ekonomisty i samorządowca. Został pochowany na cmentarzu w Kobyłce^[13].

W 2011, za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, wolności słowa i wolnych mediów, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[14][15]. Laureat Nagrody Kisiela (1997).

• BeataB. Losson BeataB., Tomasz Józef Wołek, encysol.pl [zarchiwizowane 2020-08-06] .