Tomasz Stockinger

Tomasz Stockinger
Ilustracja
Tomasz Stockinger (2024)
Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1955
Warszawa

Zawód

aktor teatralny i filmowy

Lata aktywności

od 1976

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Odcisk dłoni T. Stockingera w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach

Tomasz Ryszard Stockinger (ur. 23 lutego 1955 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, prezenter telewizyjny.

Życiorys

Rodzina i edukacja

Jest synem piosenkarki Barbary Barskiej (1926-2024) i aktora Andrzeja Stockingera[1][2] (1928-1993).

W młodości był koszykarzem Polonii Warszawa[3]. W 1978 ukończył studia[4] na Wydziale Aktorskim PWST im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.

Kariera zawodowa

Jako aktor zadebiutował rolą boya hotelowego w serialu Życie na gorąco (1978). Wkrótce po raz pierwszy wystąpił na dużym ekranie, wcielając się w postać Bogdana Majera w filmie wojennym Zbigniewa Kuźmińskiego Sto koni do stu brzegów (1978)[5], a za swoją rolę zebrał przychylne recenzje[4]. Telewizyjną popularność przyniosła mu rola w serialu Dom (1980, 1982, 1996–1997, 2000). Po zakończeniu stanu wojennego wyjechał do Londynu, a osiem miesięcy później zamieszkał w Toronto, skąd po jakimś czasie wrócił do Polski[6]. Zagrał pierwszo- lub drugoplanowe role w serialach, Pogranicze w ogniu (1991), Zespół adwokacki (1993–1994), Matki, żony i kochanki (1995, 1998) i Przepis na życie (2011–2012). Wystąpił także w filmach, m.in. jako hrabia Leszek Czyński w Znachorze (1981), Adam Dereń w Lata dwudzieste... lata trzydzieste... (1983), Piotr Wolski w Rycerzach i rabusiach (1984) i detektyw hotelowy Gunnar w polsko-estońsko-rosyjskim horrorze Łza księcia ciemności (1992). Od 1997 gra doktora Pawła Lubicza, jednego z głównych bohaterów serialu TVP1 Klan[5].

Jest aktorem teatralnym. W 1981 zagrał Cezarego Barykę, głównego bohatera przedstawienia Teatru Telewizji Przedwiośnie w reżyserii Wojciecha Solarza. Występował również w sztukach warszawskich teatrów: Kwadrat, Dramatycznym, Na Woli, Syrena, Komedia i Roma[5].

Występował na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze[7]. W 2000 wystąpił w reklamie MK Café[8]. W 2001 prowadził teleturniej Rozbij bank w telewizji Polsat[9]. W 2005 wydał debiutancki album studyjny pt. Melodią wracasz do mnie i nagrał cover utworu Seweryna Krajewskiego „Pogoda na szczęście” w duecie z Kają Paschalską na potrzeby składanki pt. Ona i on – duety miłosne. Uczestniczył w telewizyjnych programach rozrywkowych: Taniec z gwiazdami (2006)[5] i Jak oni śpiewają (2008).

Życie prywatne

Rozwiedziony z Jolantą[10]. Mają syna Roberta (ur. 19 marca 1988)[11], który jest prezenterem telewizyjnym[10][12], i dwoje wnuków[12][13].

Filmografia

Przed kamerą

Polski dubbing

Teatr Telewizji

Przypisy

  1. ↑ Tomasz Raczek: Karuzela z herosami. Michałów – Grabina: Instytut Wydawniczy Latarnik, 2004, s. 344. ISBN 83-917891-8-7.
  2. ↑ Adam Wyżyński: Stockinger Andrzej. [w:] Polski Słownik Biograficzny [on-line]. 2004-2005. [dostęp 2016-09-27].
  3. ↑ Krzysztof Mateja obchodzi 75. urodziny. sport-warszawa. [dostęp 2016-04-09]. (pol.).
  4. ↑ a b Tomasz Raczek: Karuzela z herosami. Michałów – Grabina: Instytut Wydawniczy Latarnik, 2004, s. 346. ISBN 83-917891-8-7.
  5. ↑ a b c d Taniec z gwiazdami III – Para II: Tomasz i Blanka. tanieczgwiazdami.onet.pl. [dostęp 2019-04-15]. (pol.).
  6. ↑ Tomasz Raczek: Karuzela z herosami. Michałów – Grabina: Instytut Wydawniczy Latarnik, 2004, s. 346–348. ISBN 83-917891-8-7.
  7. ↑ Biuletyn Prasowy: XV Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra '79, nr 1, s. 5.
  8. ↑ Polsat – Reklamy, zapowiedzi i audiotele (14.02.2000) [online], YouTube, 31 grudnia 2019 [dostęp 2020-01-01] (pol.).
  9. ↑ Rozbij bank – pierwszy odcinek teleturnieju.
  10. ↑ a b Tomasz i Robert Stockingerowie bez kokieterii. "W naszym domu było burzliwie" [online], plejada.pl [dostęp 2024-04-26] (pol.).
  11. ↑ Robert Stockinger [online], filmpolski.pl [dostęp 2023-11-27] (pol.).
  12. ↑ a b Robert Stockinger – Artykuły – Jastrząb Post [online] [dostęp 2022-07-08] (pol.).
  13. ↑ Syn Tomasza Stockingera powitał na świecie drugie dziecko. „Nareszcie jesteśmy w komplecie” [online] [dostęp 2022-07-08] (pol.).
  14. ↑ Zbigniew Dolny: Rok 1961. Polski-dubbing.pl. [dostęp 2021-05-14]. (pol.).
  15. ↑ Natalia Litwin: ODCINEK 37: ZBIGNIEW SUSZYŃSKI. YouTube, 2018-01-09. [dostęp 2021-05-24]. (pol.).

Linki zewnętrzne