Tomasz Białas

Tomasz Białas
„Biały”[1]
generał brygady generał brygady
Przebieg służby
Lata służby

od 1993

Siły zbrojne

Siły Zbrojne RP

Jednostki

• Wyższa Szkoła Oficerska im. Tadeusza Kościuszki
• 1 psk
• DWS, 1 psk
• JWK
• PKW Irak
• Polskie Siły Zadaniowe ISAF w Afganistanie
• 6 MBOT
• 13 ŚBOT
• 25 Brygada Kawalerii Powietrznej

Stanowiska

• oficer w 1 psk, w DWS
• oficer w JWK
• dowódca zespołu bojowego w JWK
• szef pionu szkolenia w JWK
• dowódca brygady OT
• dowódca Brygady Kawalerii Powietrznej

Główne wojny i bitwy

Stabilizacja Iraku, ISAF

Odznaczenia
Znak Spadochronowy
Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego Medal Srebrny za Długoletnią Służbę Medal za Chwalebną Służbę (Stany Zjednoczone) Gwiazda Afganistanu Gwiazda Iraku Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal za Zasługi dla Straży Granicznej Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Medal NATO za udział w misji ISAF (wzór: od 2011) Medal „Pro Patria”
Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych
Tomasz Białas
W 2005 r. kpt. Tomasz Białas będąc w 1 psk pełnił służbę na misji w PKW w Iraku
W 2005 r. kpt. Tomasz Białas służba podczas IV zmiany w Samodzielnej Grupy Powietrzno-Szturmowej w Kucie
Ppłk Białas był dowódcą Task Force 50 pełniąc służbę na misjach w Afganistanie
Dowódcy Tomasza Białasa w latach 1997–2017. Sala tradycji JW 4101

Tomasz Białas – polski wojskowy, żołnierz Wojsk Specjalnych, generał brygady Wojska Polskiego, dowódca 6 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej (2017–2018); dowódca 13 Śląskiej Brygady Obrony Terytorialnej (2018–2023), od 11 września 2023 r. dowódca 25 Brygady Kawalerii Powietrznej.

Przebieg służby wojskowej

Tomasz Białas w 1997 r. ukończył Wyższą Szkołę Oficerską im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu[2]. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1 pułku specjalnym komandosów na stanowisku dowódcy sekcji[3]. W 2005 r. pełnił służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Iraku w Al-Kucie, będąc w składzie Samodzielnej Grupy Powietrzno-Szturmowej (25 Brygada Kawalerii Powietrznej, 49 pśb, 1 psk[4]), podległej Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe (MND C-S) stacjonującej w obozie „Echo” w Diwaniji z dowódcą gen. dyw. Waldemarem Skrzypczakiem[5][4]. W latach 2007–2010 służył w Dowództwie Wojsk Specjalnych w Krakowie[2]. W 2010 r., po 3–letniej kadencji w DWS, powrócił do służby w 1 psk na stanowisko dowódcy Zespołu Bojowego[2], a po zmianie nazwy jednostki w 2011 r. w Jednostce Wojskowej Komandosów w Lublińcu. Służbę w tych jednostkach pełnił przez ponad dwadzieścia lat m.in. na stanowiskach: dowódcy sekcji, dowódca zespołu bojowego, szef pionu szkolenia. W okresie swojej służby uczestniczył trzykrotnie w misjach[6][3].

W latach 2010–2011 był dowódcą pododdziału sił specjalnych, tzw. Task Force 50 (TF-50), który podczas VIII zmiany tworzyli komandosi z Lublińca[1], w składzie Polskich Sił Zadaniowych ISAF w Afganistanie z dowódcą gen. bryg. Andrzejem Reudowiczem[7]. Tomasz Białas jako oficer i dowódca pododdziału służb specjalnych podczas misji szkolił do walki z terrorystami Irakijczyków i Afgańczyków, w tym miejscowych antyterrorystów policyjnych[8]. 21 stycznia 2011 r. dowodził operacją, gdzie polscy żołnierze sił specjalnych wydzieleni z 1 pułku specjalnego komandosów zlikwidowali skład z ładunkami oraz materiałami wybuchowymi w prowincji Ghazni, a za te działania i inne podziękował mu i jego żołnierzom głównodowodzący siłami ISAF w Afganistanie gen. David Petraeus[6]. 25 marca 2011 r. w Kabulu, w imieniu prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy, dowódca ISAF gen. David Petraeus udekorował go jako dowódcę Zadaniowego Zespołu Bojowego Wojsk Specjalnych, wydzielonego z 1 pułku specjalnego komandosów, jednym z najwyższych amerykańskich odznaczeń wojskowych: Meritorious Service Medal. Gen. Petraeus wręczając mu te odznaczenie wskazał, że dowodzony przez odznaczonego oficera ZZB wniósł znaczący wkład nie tylko dla komponentu operacji specjalnych, ale całej operacji ISAF[2][1][9][10]. Jego zastępca ZZB Wojsk Specjalnych w Afganistanie „Łukasz” po misji dla dziennikarza i publicysty militarnego Jarosława Rybaka wskazał[8]:

W siłach specjalnych nie ma podziału na sierżantów, chorążych, kapitanów i pułkowników. To nie ma nic wspólnego z zaburzeniem hierarchii, bo każdy zna swoje miejsce w szeregu. Nie mieliśmy więc jakichkolwiek problemów z dyscypliną. Każdy z żołnierzy miał prawo, a nawet obowiązek wypowiedzieć się na temat zadania, w którym ma uczestniczyć. Ale „zespołowa demokracja” kończyła się z chwilą zatwierdzenia planu. W czasie misji to dowódca podejmował decyzje jednoosobowo i ponosił za nie pełną odpowiedzialność. U „Białego” było to ostateczne i niepodważalne.

25 października 2012 r. admirał William McRaven, dowódca operacji specjalnych Stanów Zjednoczonych (USSOCOM) podczas wizyty w Polsce w obecności ministra obrony narodowej Tomasza Siemoniaka, dowódcy Wojsk Specjalnych gen. bryg. Piotra Patalonga oraz dowódcy Wojsk Specjalnych Stanów Zjednoczonych w Europie gen. dyw. Michaela Repassa, wyraził swoje uznanie dla profesjonalizmu polskich żołnierzy w misji ISAF w Afganistanie, podkreślając[11]:

Odwaga i poświęcenie polskich żołnierzy przewyższyły nasze oczekiwania, a szczególnie za ważne były sukcesy uzyskane w zakresie szkolenia pododdziałów antyterrorystycznych afgańskiej policji przez polskich specjalsów z Lublińca i jego dowódcy operujących w ramach ISAF.

W latach 2012–2013 był dowódcą pododdziału sił specjalnych Task Force 50 (TF-50), który podczas XII zmiany tworzyli komandosi z jednostki Lublińca[12][1] oraz komandosi GROM (TF-49)[13], w składzie Polskich Sił Zadaniowych ISAF w Afganistanie z dowódcą gen. bryg. Andrzejem Tuzem[14][8][15]. Podczas tej misji o charakterze szkoleniowo-stabilizacyjnym[16] jego żołnierze sił specjalnych przy czynnym udziale SWW wraz z „Afgańskimi Tygrysami”[17] z jednostki antyterrorystycznej PRC Ghazni (Provincial Response Company) zatrzymali najbardziej poszukiwanego dowódcę talibów we wschodnim Afganistanie[18]. Zadaniowy Zespół Bojowy Wojsk Specjalnych Task Force 50 (JWK) pod jego dowództwem i TF 49 (JWG) wykonały wiele zadań w ramach operacji antyterrorystycznej[19][20][21][22][a]. W 2016 r. ukończył kurs operacyjno-strategiczny na Akademii Sztuki Wojennej[5]. Tomasz Białas w latach od 1997 do 2017 był w Lublińcu w 1 pułku specjalnym komandosów i w Jednostce Wojskowej Komandosów (JW 4101). W okresie ponad dwudziestu lat pełnił służbę z takimi żołnierzami służb specjalnych, m.in.: ppłk Zbigniew Kwintal[25], ppłk Bogdan Kołtuński, ppłk. Sławomir Drumowicz[26], ppłk Wojciech Jania, płk Piotr Patalong[27], płk Dariusz Dachowicz[28], ppłk Maciej Klisz[29], płk Wiesław Kukuła[30][31], płk Ryszard Pietras[32], płk Michał Strzelecki[33][5].

2 maja 2017 r. podczas obchodów Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej minister obrony narodowej Antoni Macierewicz mianował go na stanowisko dowódcy 6 Mazowieckiej Brygady Obrony Terytorialnej, awansowany na stopnień pułkownika z dniem objęcia obowiązków[34][35]. 6 Mazowiecką Brygadą Obrony Terytorialnej dowodził do 14 stycznia 2018[36]. 15 stycznia 2018 r. objął funkcję dowódcy 13 Śląskiej Brygady Obrony Terytorialnej[37][38]. Na tym stanowisku wprowadził pierwszą w Siłach Zbrojnych RP Grupę Poszukiwawczo – Ratowniczą z psami kontraktowymi oraz nowatorski Kurs Wawelberga, którego celem było i jest podnoszenie poziomu wyszkolenia dowódców i instruktorów odpowiedzialnych za planowanie i prowadzenie szkoleń prowadzony przez komandosów jednostki specjalnej z Lublińca (nawiązując do tradycji Grupy Destrukcyjnej „Wawelberga” jako zespołu dywersyjnego prowadzącego działania specjalne, zorganizowane przez Oddział II Sztabu Generalnego WP, działające na rzecz III powstania śląskiego)[39]. W 2021 r. rozpoczął studia podyplomowe w zakresie Polityki Obronnej na Akademii Sztuki Wojennej[5]. 14 lutego 2022 r. w Warszawie minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak wyznaczył go ponownie na stanowisko dowódcy 13 Śląskiej Brygady Obrony Terytorialnej[40].

Tomasz Białas
Od 11.09.2023 jest dowódcą 25 BKPow
1997 – Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej im. Tadeusza Kościuszki
Tomasz Białas pełnił służbę w 1 psk, w JWK w latach 1997–2017
Służba w DWS (2007–2010)
Był dowódcą 13 ŚBOT (2018–2023)

W roku 2022 r. ukończył studia podyplomowe w zakresie Polityki Obronnej w Warszawie[5]. 11 września 2023 r. w Tomaszowie Mazowieckim na podstawie decyzji ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka w obecności Dowódcy Generalnego Rodzajów Sił Zbrojnych gen. broni Wiesława Kukuły[5] przyjął obowiązki dowódcy 25 Brygady Kawalerii Powietrznej od gen. bryg. dr Mariusza Pawluka. W uroczystości wzięli udział m.in.: poseł X kadencji z okręgu nr 10 (Piotrków Trybunalski) Antoni Macierewicz, dowódca Komponentu Wojsk Specjalnych gen. dyw. Sławomir Drumowicz, starosta Powiatu tomaszowskiego Mariusz Węgrzynowski[5]. 16 września 2023 r. w Gliwicach w obecności dowódcy Wojsk Obrony Terytorialnej gen. dyw. Macieja Klisza, przedstawicieli władz samorządowych ziemi śląskiej, dowódców jednostek wojskowych, komendantów instytucji wojskowych, przedstawicieli służb mundurowych przekazał obowiązki dowódcy jednostki płk. Pawłowi Piątkowskiemu[41]. 10 listopada 2024 r. prezydent RP Andrzej Duda mianował go na stopień generała brygady[42]. Jest instruktorem spadochronowym od 2001 r.[37], ma oddanych 556 skoków spadochronowych (stan na 11 września 2023 r.)[43]. Prywatnie pasjonat motocykli[44].

Awanse

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

i inne

Uwagi

  1. ↑ 23 stycznia 2013 r. w godzinach nocnych, podczas wykonywania zadań w ramach operacji antyterrorystycznej doszło w prowincji Ghazni w Afganistanie do ataku na polskich żołnierzy, w wyniku odniesionych ran śmierć poniósł kpt. Krzysztof Woźniak, żołnierz Jednostki Wojskowej GROM będący w składzie TF 49. W Afganistanie służył po raz czwarty. Minister obrony narodowej Tomasz Siemoniak pośmiertnie awansował poległego na majora, a Prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył go Krzyżem Komandorskim Orderu Krzyża Wojskowego[23][24].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Komandos, który zmienia oblicze Wojsk Obrony Terytorialnej. onet.pl, 2021-08-12. [dostęp 2024-11-12].
  2. ↑ a b c d e f Jasiński 2012 ↓, s. 70.
  3. ↑ a b Od specjalsów do terytorialsów. niedziela.pl. [dostęp 2024-11-13].
  4. ↑ a b Komorowski 2006 ↓, s. 42.
  5. ↑ a b c d e f g Płk Tomasz Białas nowym dowódcą 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. youtube.com. [dostęp 2024-11-15].
  6. ↑ a b Jasiński 2012 ↓, s. 32.
  7. ↑ Jasiński 2011 ↓, s. 323.
  8. ↑ a b c d 30-lecie 25. Brygady Kawalerii Powietrznej. Jednostką dowodzi wyjątkowy oficer. creatiopr.pl. [dostęp 2024-11-13].
  9. ↑ :: Ministerstwo Obrony Narodowej – serwis internetowy :: Aktualności ::.
  10. ↑ Jędrzej Kołtunowicz, Amerykański medal dla polskiego oficera [online], rp.pl, 28 marca 2011 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-02].
  11. ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 187.
  12. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 90.
  13. ↑ Ostanie pożegnanie majora Woźniaka. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2024-11-16].
  14. ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 185-186.
  15. ↑ a b c d e f g Fotografia odznaczeń płk Tomasza Białasa na mundurze. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2024-11-15].
  16. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 89.
  17. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 84.
  18. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 7.
  19. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 16.
  20. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 21.
  21. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 30.
  22. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 58.
  23. ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 16-17.
  24. ↑ Ostanie pożegnanie majora Woźniaka. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2024-11-16].
  25. ↑ Tradycje. jwk.wp.mil.pl. [dostęp 2024-11-16].
  26. ↑ Nowy dowódca komandosów z Lublińca. onet.pl, 2012-09-05. [dostęp 2024-11-16].
  27. ↑ Pożegnanie Inspektora Wojsk Specjalnych [online], defence24.pl, 13 września 2016 [dostęp 2024-11-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-23].
  28. ↑ Prezydent Lech Kaczyński nagrodził lublinieckich żołnierzy [online], warszawa.naszemiasto.pl [dostęp 2024-11-16].
  29. ↑ Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2024-11-16].
  30. ↑ Dowódca Generalny RSZ generał broni Wiesław Kukuła. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2024-11-16]. (pol.).
  31. ↑ Magdalena Kowalska-Sendek: Nowy dowódca komandosów. Polska-Zbrojna.pl, 26.11.2012. [dostęp 2024-11-16]. (pol.).
  32. ↑ Magdalena Kowalska-Sendek: Nowy dowódca komandosów. Polska-Zbrojna.pl, 26.11.2012. [dostęp 2024-11-16]. (pol.).
  33. ↑ 1 lipca 2022 r. pułkownik Michał Strzelecki objął stanowisko dowódcy 6 Brygady Powietrznodesantowej im. gen. bryg. Stanisława Sosabowskiego. wojsko-polskie.pl/6bpd. [dostęp 2024-11-16].
  34. ↑ Gałecki 2018 ↓, s. 107.
  35. ↑ Dowódcy Brygad Obrony Terytorialnej mianowani w Dzień Flagi. defence24.pl. [dostęp 2024-11-13].
  36. ↑ Jakuboszczak 2019 ↓, s. 218.
  37. ↑ a b Jakuboszczak 2019 ↓, s. 14.
  38. ↑ Śląska brygada OT czeka na kandydatów. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2024-11-12].
  39. ↑ Pułkownik Tomasz Białas odchodzi z 13. Śląskiej Brygady Obrony Terytorialnej. powiat.cieszyn.pl. [dostęp 2024-11-13].
  40. ↑ Anna Dąb-Kostrzewska 2023 ↓, s. 32.
  41. ↑ a b Przekazanie obowiązków dowódcy 13 Śląskiej Brygady Obrony Terytorialnej. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2024-11-13].
  42. ↑ a b Nowi generałowie w Wojsku Polskim. polska-zbrojna.pl. [dostęp 2024-11-12].
  43. ↑ Płk Tomasz Białas nowym dowódcą 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. youtube.com. [dostęp 2024-11-13].
  44. ↑ Płk Tomasz Białas - dowódcą 25 Brygady Kawalerii Powietrznej. portal-mundurowy.pl. [dostęp 2024-11-13].
  45. ↑ M.P. z 2025 r. poz. 16
  46. ↑ a b 25 Brygada Kawalerii Powietrznej. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2024-11-12].
  47. ↑ a b Fotografia odznaczeń płk Tomasza Białasa. special-ops.pl. [dostęp 2024-11-13].
  48. ↑ Obchody 31. rocznicy powstania Straży Granicznej w ŚlOSG. slaski.strazgraniczna.pl. [dostęp 2024-11-15].

Bibliografia

  • Anna Dąb-Kostrzewska (red.), Kronika Wojska Polskiego 2022, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2023, s. 32, ISSN 1734-2317.
  • Piotr Jakuboszczak (red.), Kronika Wojska Polskiego 2018, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2019, 14; 218, ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.), Kronika Wojska Polskiego 2017, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 107, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2013, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, 7; 16; 17; 21; 30; 58; 84; 89; 90, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2012, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, 185-186; 187, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2011, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012, 32; 70, ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.), Kronika Wojska Polskiego 2010, Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2011, s. 323, ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.), Kronika Wojska Polskiego 2005, Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 42, ISSN 1734-2317.

Linki zewnętrzne