The Pogues

The Pogues
Ilustracja
Rok założenia

1982

Rok rozwiązania

2014

Pochodzenie

 Wielka Brytania,  Irlandia

Gatunek

folk rock punk rock celtic

Aktywność

1982–1996, 2001–2014

Skład
Shane MacGowan
James Fearnley(inne języki)
Spider Stacy(inne języki)
Jeremy Finer
Andrew Ranken(inne języki)
Phil Chevron
Terry Woods(inne języki)
Darryl Hunt(inne języki)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

The Pogues – angielsko-irlandzki zespół grający muzykę celtycką z elementami punk rocka. Zespół założony został w 1982 w Londynie w dzielnicy King’s Cross przez Shane MacGowana.

Historia zespołu

Pierwotną nazwą zespołu było Pogue Mahone (irl. Póg mo Thóin), co w języku irlandzkim znaczy „pocałuj mnie w dupę” Autorem nazwy był Spider Stacy[1] W 1984 roku skrócono ją The Pogues.

The Pogues jako jedna z pierwszych grup połączyła irlandzką muzykę folkową z surowym punk rockiem, uzupełniając go poetyckimi tekstami MacGowana[2]. Poza własnymi kompozycjami aranżowała też irlandzkie piosenki ludowe. W swoich nagraniach poza gitarami i perkusją grupa wykorzystywała m.in. akordeon, banjo, piszczałki[3].

W 1991 roku Shane MacGowan został wyrzucony z powodu problemów alkoholowych, zastąpił go wtedy Joe Strummer, wokalista z zespołu The Clash[3]. Zespół, występujący dalej w rozmaitych składach, zawiesił swoją działalność w 1996. W latach 2001–2014 powrocie MacGowana działał ponownie, chociaż bez nowych nagrań studyjnych[4]. MacGowan zmarł 30 listopada 2023[4].

Dyskografia

Albumy studyjne

Albumy koncertowe

  • The Ultimate Collection including Live at the Brixton Academy 2001 (2005): nr 15 UK

Kompilacje

Kolekcje teledyskowe

  • The Pogues: Live at The Town & Country Club, St. Patrick's Day 1988 VHS 1988
  • POGUEVISION Music Video Collection – VHS 1991

Single

Year Title Chart positions Album
Stany Zjednoczone Billboard Hot 100 Stany Zjednoczone Modern Rock Tracks chart Stany Zjednoczone Hot Dance Music/Club Play Wielka Brytania UK Singles Chart Irlandia Irish Singles Chart
1984 „Dark Streets of London” - - - - - Red Roses for Me
„Boys from the County Hell” - - - - -
1985 „A Pair of Brown Eyes” - - - nr 71 - Rum, Sodomy and the Lash
„Sally MacLennane” - - - nr 51 -
„Dirty Old Town” - - - nr 62 nr 27
1986 Poguetry in Motion (EP) - - - nr 29 nr 11 -
„Haunted” - - - nr 42 nr 7 Sid and Nancy (Soundtrack)
1987 „Irish Rover” (z udziałem The Dubliners) - - - nr 8 nr 1 -
„Fairytale of New York” (z udziałem Kirsty MacColl) - - - nr 2 nr 1 If I Should Fall from Grace with God
1988 „If I Should Fall from Grace with God” - - - nr 58 nr 4
„Fiesta” - - - nr 24 nr 11
1989 „Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah” - nr 17 nr 36 nr 43 #6 Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah
„Misty Morning, Albert Bridge” - - - nr 41 nr 8 Peace and Love
1990 „Summer in Siam” - - - nr 64 nr 21 Hell's Ditch
„Jack's Heroes” (z udziałem The Dubliners) - - - nr 63 nr 4 Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah
1991 „Sunny Side of the Street” - nr 23 - - - Hell's Ditch
„Rainy Night in Soho (Remix)” - - - nr 67 nr 24 Poguetry in Motion
„Fairytale of New York” (jako wznowienie) - - - nr 36 nr 10 If I Should Fall from Grace with God
1992 „Honky Tonk Woman” - - - nr 56 - Yeah Yeah Yeah Yeah Yeah
1993 „Tuesday Morning” - nr 11 - nr 18 nr 26 Waiting for Herb
„Once Upon a Time” - - - nr 66 -
2005 „Fairytale of New York” (wznowienie) - - - nr 3 nr 3 If I Should Fall from Grace with God
2006 „Fairytale of New York” (wznowienie w serwisie Downloads alone) - - - nr 6 -
2007 „Fairytale of New York” (wznowienie w serwisie Downloads alone) - - - nr 4 nr 3

Fairytale of New York

Zasugerowano, aby wydzielić z tego artykułu fragmenty do artykułu Fairytale of New York.

W 1987 singel „Fairytale of New York(inne języki)” zajął 1. pozycję na listach przebojów w Irlandii oraz 2. miejsce na brytyjskich listach, podczas świąt Bożego Narodzenia (okres największej sprzedaży na rynku). Utwór ten z upływem lat stał się klasykiem na wyspach, oraz został wybrany w ankietach kanału muzyczno-telewizyjnego VH1 UK jako najlepsza piosenka świąteczna od 2004[5] przez następny szereg lat: w 2005[6], i w 2006, pomimo nie uzyskania 1. miejsca jako świąteczna piosenka w roku wydania. Piosenka ta została uznana także w ankiecie VH1 za 27. na liście wszech czasów spośród wszystkich „UK nr 1.” W innej ankiecie, przeprowadzonej wśród słuchaczy BBC Radio 2, otrzymała miano 84. piosenki wszech czasów (ankieta „Sold on Song”, Top 100). W 2007 na krótki okres BBC ocenzurowało ją z uwagi na słowo „faggot” (idiomatycznie po polsku: „pedał”) w tekście, ocenionego wówczas jako obraźliwego dla gejów. Jednak w obliczu powszechnych protestów wobec cenzury ze strony słuchaczy, w tym matki gościnnie występującej w tym nagraniu piosenkarki Kirsty MacColl(inne języki), która zmarła w wypadku na morzu w 2000, dalszej cenzury zaniechano.

Przypisy

  1. ↑ Grzegorz K. Kluska, Shane MacGowan. Buntownik bez powodu, „Tylko Rock”, listopad 2000, s. 46, ISSN 1230-2317 (pol.).
  2. ↑ Fairytale of New York: Shane MacGowan, music and excess’, „BBC News”, 30 listopada 2023 [dostęp 2023-11-30] (ang.).
  3. ↑ a b Grzegorz Kszczotek, The Pogues: Strumienie Whisky, „Tylko Rock”, styczeń 1992, s. 56, ISSN 1230-2317 (pol.).
  4. ↑ a b Shane MacGowan: Pogues singer dies aged 65 [online], 30 listopada 2023 [dostęp 2023-11-30] (ang.).
  5. ↑ BBC News, 2004-12-16, Pogues track wins Christmas poll, 2005-11-17. (ang.)
  6. ↑ BBC News, 2005-12-15, Fairytale still the festive pick, 2005-12-19. (ang.)

Bibliografia