Urodził się 15 albo 16 października 1757 roku w Turynie, jako syn Ignazia Ferrera della Marmora i Cristiny San Martino d'Agliè[1]. Studiował na Uniwersytecie Turyńskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. 9 czerwca 1781 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. 27 czerwca 1796 roku został biskupemCasale Monferrato, a tydzień później przyjął sakrę[2]. Podczas francuskiej okupacji Rzymu, Ferrero został pojmany i uwięziony w Alessandrii, jednak wkrótce później go uwolniono[1]. W 1803 roku zrezygnował z zarządzania diecezją[2]. W 1805 roku został biskupem Saluzzo[2]. Pomimo że był przeciwny władzy Napoleona, cesarz mianował go kawalerem Legii Honorowej[1]. W 1824 roku zrezygnował z zarządzania diecezją[2]. 27 września 1824 roku został kreowany kardynałem prezbiterem, jednak nie otrzymał kościoła tytularnego[1]. Zmarł 30 albo 31 grudnia 1831 roku w Turynie[1].
