Tefroseris całolistny T. integrifolia bywa uprawiany jako roślina ozdobna[8].
Morfologia
Pokrój
Na ogół byliny lub rośliny dwuletnie[9], tylko w przypadku T. palustrisrośliny roczne o pędzie dętym z bulwiasto zgrubiałą nasadą[5]. Łodygi pojedyncze lub w luźnych skupieniach, wzniesione, osiągające od 10 do ponad 100 cm. Pędy zwykle pajęczynowato owłosione[10].
Odziomkowe i łodygowe, skrętoległe[10], siedzące, ale często z nasadą blaszki zwężoną u nasady[9] lub ogonkowe[10]. Górne liście siedzące i mniejsze od dolnych[10]. Blaszki niepodzielone, całobrzegie, piłkowane lub ząbkowane[9], czasem faliste lub pierzasto wcinane, zwykle owłosione[10].
Zebrane w niezbyt liczne lub pojedyncze koszyczki[9], czasem też w liczbie kilkudziesięciu, tworzących podbaldachy na szczycie pędu. Okrywy są półkuliste lub dzwonkowate o średnicy od 8 do kilkunastu mm. Listki okrywy wyrastają w jednym lub rzędach, są prosto wzniesione i wolne, mają kształt lancetowaty do równowąskiego, na końcach są błoniaste, poza tym zwykle pajęczynowato owłosione. U nasady okrywy brak dodatkowych listków. Dno kwiatostanowe jest płaskie lub lekko wypukłe i gładkie – bez plewinek. Kwiatów języczkowych czasem brak albo jest ich 8, 13 lub 21, mają barwę żółtą lub żółtopomarańczową. Są one słupkowe i płodne. W środkowej części koszyczka rozwijają się kwiaty obupłciowe rurkowate. Ich korona jest w dole rurkowata, zakończona 5 równowąskimi łatkami prosto wzniesionymi lub odgiętymi, barwy żółtej lub żółtopomarańczowej, rzadko kremowej lub czerwonawej[10].
Niełupki walcowate, 10-żebrowe lub 10-nerwowe, nagie lub lekko omszone. Puch kielichowy trwały, w postaci kilkudziesięciu białych lub brązowawych włosków[10].
Rodzaje podobne
StarzecSenecio w Europie różni się obecnością dodatkowych listków u nasady okrywy, nieciągłą strefą płodną znamion[5].
Systematyka
Rodzaj z podplemienia Tussilagininae plemienia Senecioneae z podrodziny Asteroideae i rodziny astrowatychAsteraceae[11]. Mimo że gatunki tu zaliczane wyodrębnione zostały w 1841 roku w randze rodzaju, przez znaczną część XIX i XX wieku na ogół traktowane były jako sekcjaTephroseris w obrębie rodzaju starzecSenecio[5]. Odrębność tego rodzaju na podstawie kryteriów morfologicznych wykazana została przez Kåre Bremera w 1994[12] i na początku XXI wieku potwierdzona została w analizach molekularnych[5][13]. Rodzaj należy do odrębnego niż Senecio podplemienia, w obrębie którego wchodzi w skład grupy (kladu) Ligularia-Cremanthodium-Parasenecio. Zaliczanie tych gatunków do rodzaju Senecio czyni z niego takson polifiletyczny[5].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2023-02-15](ang.).
↑ abcWiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: officina botanica, 2008, s. 183. ISBN 978-83-925110-5-2.
↑ abcZbigniewZ.MirekZbigniewZ. i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 164-166, ISBN 978-83-62975-45-7.
↑ abcdK. Kubitzki (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. Vol. VIII. Flowering Plants. Eudicots: Asterales. Berlin, Heidelberg, New York: Springer-Verlag, 2007, s. 216. ISBN 978-3-540-31050-1.
↑ abcdefgTheodore M.T.M.BarkleyTheodore M.T.M., David F.D.F.MurrayDavid F.D.F., Tephroseris (Reichenbach) Reichenbach, [w:] Flora of North America [online], eFloras.org [dostęp 2023-02-15].
↑Genus Tephroseris (Rchb.) Rchb., [w:] Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) [online], USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System [dostęp 2023-02-15].
↑KåreK.BremerKåreK., Asteraceae: Cladistics and Classification, Portland: Timber Press, ISBN 978-0-88192-275-2. Brak numerów stron w książce
.jpg)