Tebe
Tebe sfotografowany przez sondę Galileo w 2000 r.
|
| Planeta
|
Jowisz
|
| Odkrywca
|
Stephen Synnott / Voyager 1
|
| Data odkrycia
|
5 marca 1979
|
| Tymczasowe oznaczenie
|
S/1979 J 2
|
| Charakterystyka orbity
|
| Półoś wielka
|
221 900 km[1]
|
| Mimośród
|
0,0176[1]
|
| Perycentrum
|
218 000 km
|
| Apocentrum
|
225 800 km
|
| Okres obiegu
|
0,675 d[1]
|
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a
|
1,080°[1]
|
| Długość węzła wstępującego
|
235,694°[1]
|
| Argument perycentrum
|
234,269°[1]
|
| Anomalia średnia
|
135,956°[1]
|
| Własności fizyczne
|
| Wymiary
|
116 × 98 × 84 km
|
| Objętość
|
~500 000 km³
|
| Masa
|
4,3 × 1017 kg
|
| Średnia gęstość
|
0,86 g/cm³
|
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni
|
0,013 m/s²
|
| Prędkość ucieczki
|
20-30 m/s
|
| Okres obrotu wokół własnej osi
|
synchroniczny
|
| Albedo
|
0,047 ± 0,003
|
Jasność obserwowana
(z Ziemi)
|
16,0m
|
|
|
Tebe (Jowisz XIV) – księżyc Jowisza, odkryty przez S. Synnotta w 1979 r. na podstawie zdjęć wykonanych przez sondę Voyager 1.
Nazwa
Nazwa księżyca pochodzi z mitologii greckiej. Tebe była nimfą uprowadzoną przez Zeusa (Jowisza). Od jej imienia pochodzi nazwa miasta Teby.
Charakterystyka fizyczna
Tebe jest jednym z mniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 96 km. Średnia gęstość tego ciała ma wartość około 1,45 g/cm3, a składa się przeważnie z lodu i krzemianów. Powierzchnia Tebe jest bardzo ciemna – jej albedo wynosi zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 17 magnitudo.
Największy krater na powierzchni Tebe otrzymał w 2000 roku nazwę Zethus.
Satelita należy do grupy Amaltei wewnętrznych księżyców regularnych planety. Jego orbita przebiega wzdłuż zewnętrznej granicy słabego pierścienia ażurowego Tebe.
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Thebe. [w:] Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2008-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-26)].
- Thebe. [w:] Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-22]. (ang.).
- Lista jest posortowana według średniej odległości od Jowisza. Księżyce galileuszowe mają nazwy pogrubione. Nazwy tymczasowe opisano kursywą.
