Jan Długosz tak pisał o przodkach tego rodu: „Genus Waalchicum ex montibus et silvis provinciarum Russia, gui Poloniny nuncupantur duceus originem viri simplices, veraces, virtuosi, avduces, robusti, nullum officium petentes, sed offusores sanguinis”[1].
Ruś Czerwona przyłączona do Polski w 1340 roku odpadła od Królestwa po śmierci Kazimierza Wielkiego i weszła w skład Królestwa Węgier. W tym czasie ród Dragów-Sasów, na zaproszenie króla Węgier Ludwika Wielkiego, rozpoczął kolonizację Rusi Czerwonej. Pierwsi przedstawiciele Dragów Sasów pojawili się na Rusi Halickiej w 1359 roku[2]. W 1387 roku królowa Jadwiga Andegaweńska ponownie przyłączyła Ruś Czerwoną do Polski. W 1434 roku z Rusi Czerwonej utworzono województwo ruskie, wchodzące w skład Królestwa Polskiego.
Nazwisko Tarnawski występowało głównie wśród szlachty w województwie ruskim. Geograficzny zasięg jego występowania nie zmienił się w okresie panowania austriackiego (1772-1918), ani w okresie II Rzeczypospolitej. Dopiero w wyniku wypędzeń Polaków z Małopolskiej Wschodniej po 1944 roku, nazwisko Tarnawski pojawiło się na Ziemiach Odzyskanych, głównie w miastach Dolnego Śląska, gdzie osiedliła się większość wygnańców.
Biogramy w polskiej Wikipedii (według daty urodzin)
Mieczysław Tarnawski (1866-1928) – ksiądz, profesor, historyk Kościoła, kapelan wojskowy, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1920, kawaler Orderu Virtuti Militari
Rudolf Tarnawski (1869–1946) – oficer austro-węgierski, polski generał
Władysław Tarnawski (1885-1951) – filolog anglista, tłumacz wszystkich dzieł Szekspira, działacz antykomunistyczny
Darowski-Weryha A., Znaki pieczętne ruskie. Noty heraldyczne, Paryż 1862.
Dąbkowski P., Szkice z życia szlachty sanockiej w XV stuleciu, [w:] Rocznik Heraldyczny, VI, 1923.
Dąbkowski P., Wędrówki rodzin szlacheckich. Karta z dziejów szlachty halickiej, [w:] Księga pamiątkowa ku czci Oswalda Balzera, Lwów 1925.
Dobrzański-Demkowicz B., Szlachta zagrodowa Ziemi Czerwieńskiej. Jej pochodzenie i przeszłość, Stanisławów 1938.
Fastnacht A., Osadnictwo Ziemi Sanockiej 1340-1650, Wrocław 1962.
Fastnacht A., Słownik historyczno-geograficzny Ziemi Sanockiej w średniowieczu, część 1, Brzozów 1991.
Fastnacht A., Słownik historyczno-geograficzny Ziemi Sanockiej w średniowieczu, część 2, Brzozów- Wzdów-Rzeszów 1998.
Gawroński F. R., Stare rusko-polskie rody na Rusi do końca XVI w., Przew. Nauk.-Liter., 1918.
Gorzkowski M., O rusińskiej i rosyjskiej szlachcie, Kraków 1876.
Horoszkiewicz R., Szlachta zaściankowa na ziemiach wschodnich. Warszawa 1936.
Hruszewski M., Szlachta ukraińska w Galicji na przełomie XVI i XVII w., [w:] Z dziejów Ukrainy, pod red. W. Lipińskiego. T. XXIV, Kijów 1912.
Janeczek A., Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w., Wrocław 1991.
Jabłonowski A., Źródła Dziejowe, t. XVIII, cz. II, s. 287-288.
Jastrzębski St., Kim jesteśmy? O szlachcie zagrodowej w Małopolsce Wschodniej, Przemyśl 1939.
Jawor G., Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000.
Kucharski W., Ludność ziemi sanockiej na schyłku XVIII w. (na podstawie urzędowego protokołu Magistratu sanockiego). Przyczynek do historii Sanoka, Sanok 1907.
Maleczyński K., Urzędnicy grodzcy i ziemscy lwowscy w latach 1352-1783, Zabytki Dziejowe, t. VI, z. 1, Lwów 1938.
Marcinek R., Ślusarek K., Materiały do genealogii szlachty galicyjskiej, cz. I: A-K, Kraków 1996.
Sochaniewicz K., W sprawie heraldyki ruskiej i badań nad rozsiedleniem szlachty na ziemiach ruskich, Poznań 1925.
Ślusarek K., Szlachta w Galicji Wschodniej na przełomie XVIII i XIX wieku. Rozmieszczenie terytorialne i liczebność, "Studia Historyczne", z. 2, R. XXXIV, 1991.
Ślusarek K., Jahniszczak W., Szlachta w misteczkach Hałyczyny w kinci XVIII st. Początku XIX st., [w:] Aktualni problemy rozwytku mist ta miśkoho samowriaduwannia (istoria i suczasnist), Równe 1993.
Ślusarek K., Drobna szlachta w Galicji 1772-1848, Kraków 1994.
Tarnawski A., Szlachta zagrodowa w Polsce południowo-wschodniej (materiały do bibliografii), Lwów 1938.
Tarnawski A., Bibliografia szlachty zagrodowej Małopolski Wschodniej, Lwów 1938.
Trzecieski J., Pamiętniki i wspomnienia z sanockiej ziemi. Cz. I. Krosno 1907.
Trzyna E., Ziemia Sanocka i struktura jej własności feudalnej od połowy XVI do drugiej połowy XVII wieku, "Rocznik Województwa Rzeszowskiego", 9, 1978.
Wyrostek L., Ród Dragów - Sasów na Węgrzech i Rusi Halickiej, Kraków 1932.
Początki sąsiedztwa. Pogranicze etniczne polsko-rusko-słowackie w średniowieczu, pod red. M. Parczewskiego i S. Czopka, Rzeszów 1996.
Poczet szlachty galicyjskiej i bukowińskiej, Lwów 1857.
Tom 1. Ziemia przemyska, część 1. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej z 1628 roku, wyd. Z. Budzyński, K. Przyboś, Przemyśl-Rzeszów 1997; część 2. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej z 1651 roku, wyd. Z. Budzyński, K. Przyboś; Przemyśl-Rzeszów 1997; część 3. Rejestr poborowy ziemi przemyskiej z 1658 roku, wyd. Z. Budzyński, K. Przyboś; Przemyśl-Rzeszów 1999; część 4. Rejestr pogłównego ziemi przemyskiej z 1674 roku, wyd. Z. Budzyński, K. Przyboś, Przemyśl-Rzeszów 2000.
Tom 2. Ziemia sanocka, część 1. Rejestr poborowy ziemi sanockiej z 1640 roku, wyd. Z. Budzyński, K. Przyboś, Przemyśl-Rzeszów 1998; część 2. Rejestr poborowy ziemi sanockiej z 1655 roku, wyd. Z. Budzyński, K. Przyboś, Przemyśl-Rzeszów 1999.
