Tadeusz Zabłocki (prawnik)

Tadeusz Zabłocki
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1904
Kijów

Data i miejsce śmierci

13 marca 1997
Londyn

Tadeusz Zabłocki (17 listopada 1904 w Kijowie, zm. 13 marca 1997 w Londynie) – dziennikarz, kolekcjoner, prawnik.

Życiorys

Ojciec, Witold Zabłocki był kupcem oraz właścicielem ziemskim. Majątek stracił podczas rewolucji październikowej. Dlatego w 1919 roku Zabłoccy wyjechali do Polski. Tadeusz w 1920 roku rozpoczął naukę w bydgoskim w tzw. Gimnazjum Kresowym, aby na krótko przenieść się do Lwowskiego Korpusu Kadetów. Szkołę średnią ukończył w II Państwowym Liceum i Gimnazjum w Bydgoszczy[1]. Ukończył prawo na Uniwersytecie Poznańskim[2].

W latach 1928–1932 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Awansował na stanowisko zastępcy konsula generalnego w Amsterdamie. Zwolniony po romansie z mężatką, córką holenderskiego arystokraty. Do wybuchu II wojny światowej pracował jako adwokat w Łodzi. W 1939 roku przedostał się do Francji, a potem do Wielkiej Brytanii, gdzie pracował w Ministerstwie Informacji i Dokumentacji. Pisał również teksty do londyńskiego „Dziennika Polskiego”[2].

Po II wojnie światowej pozostał w Londynie początkowo pracując w handlu nieruchomościami. W 1946 roku kupił udziały w spółce handlującej meblami, antykami i luksusowymi tekstyliami, która została założona przez rodzinę Churchillów[2].

W lutym 1948 roku założył firmę zajmującą się wysyłaniem paczek Tazab and Company Limited z kapitałem zakładowym wynoszącym 100 funtów w jednofuntowych akcjach. Jego wspólnikiem był Kazimierz Strumiłło, a od 1959 roku Adam Larysz-Niedzielski. W 1949 roku dyrektorem został żona, Hanna Zabłocka[2].

Zabłocki założył filie firmy w większych skupiskach Polaków w Wielkiej Brytanii (Manchesterze, Birmingham, Bradford, Derby, Edynburgu, Kidderminster, Nottingham, Leicester, Swindon) oraz w Stanach Zjednoczonych (w Nowym Jorku) czy Australii (w Melbourne) oraz zatrudniał Polaków, którzy pozostali na emigracji. W latach 60. XX wieku firma zatrudniała ponad 70 osób. Z jej usług korzystali nie tylko Polacy, ale też Ukraińcy, Litwini, Łotysze, Rosjanie czy Jugosłowianie. W 1990 roku zarząd nad firmą przejęły córki[2].

Zabłocki sponsorował emigracyjne instytucje i ludzi pióra (m. in. Józefa Mackiewicza), fundował doroczną nagrodę literacką tygodnika „Wiadomości”, wspomagał wydawnictwa książkowe, polską szkołę w Mannheim. Był kolekcjonerem i po odbudowie Zamku Królewskiego w Warszawie przekazał w depozyt kolekcję obrazów, saskiej porcelany, meble i zabytki piśmiennictwa[3].

Zmarł 13 marca 1997 roku w Londynie[2].

Publikacje

  • Na Wschodzie bez zmian 1988[1]

Przypisy

  1. ↑ a b Marian Marek Drozdowski, "Z Kijowa na Piccadilly", Stanisław Sławomir Nicieja, Opole 1994 : [recenzja], „Palestra” (39), s. 172-174.
  2. ↑ a b c d e f Krzysztof Tarka, Tazab, Haskoba, Fregata: emigracyjny biznes w Wielkiej Brytanii i wywiad PRL (lata 50. i 60. XX wieku), „Archiwum Emigracji” (2), 2013, s. 48–63.
  3. ↑ Zabłocki Tadeusz, [w:] Maria Barbara Topolska, Encyklopedia polskiej emigracji i Polonii, t. 5, Toruń 2005, s. 365.