Tadeusz Marciniak

Data i miejsce urodzenia	30 października 1895 Lwów
Data i miejsce śmierci	26 sierpnia 1966 Warszawa
profesor nauk medycznych
Specjalność: anatomia
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Doktorat	1922
Profesura	1938
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński Uniwersytet Wrocławski Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego we Wrocławiu Akademia Medyczna we Wrocławiu
Rektor Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu
Odznaczenia

Tadeusz Marciniak (ur. 30 października 1895 we Lwowie, zm. 26 sierpnia 1966 w Warszawie^[1]) – polski lekarz, anatom, profesor i nauczyciel akademicki.

Urodził się 30 października 1895 r.^[2] Ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie^[3] i został wykładowcą tej uczelni^[2]. Doktoryzował się tam w 1922 r. pod kierunkiem prof. Józefa Markowskiego^[4], a od 1938 r. był profesorem tej uczelni^[2]. W 1938 dokonał balsamowania zwłok arcybiskupa Józefa Teodorowicza^[5]. W latach 1945–1946 pracował w Katedrze Anatomii Opisowej Człowieka w Państwowym Instytucie Medycznym we Lwowie i pełnił funkcję dziekana Wydziału Lekarskiego tej uczelni^[6], jednocześnie prowadząc wykłady w języku polskim^[4].

W czerwcu 1946 przyjechał do Wrocławia^[6] i został wykładowcą Politechniki i Uniwersytetu we Wrocławiu, a następnie Akademii Medycznej we Wrocławiu i Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu^[2]. W pierwszych latach powojennych brał czynny udział w odbudowie Zakładu Anatomii i doprowadził do budowy nowego skrzydła jego siedziby^[4]. W latach 1947/1948 i 1949/1950 był prodziekanem Wydziału Lekarskiego Politechniki i Uniwersytetu we Wrocławiu, a następnie dziekanem Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej we Wrocławiu (1952–1956) i prorektorem ds. nauczania (1959–1962) tej uczelni^[3], zasiadając również w jej senacie^[4]. Był także rektorem Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego we Wrocławiu (1962–1965)^[3], w której powstawaniu brał czynny udział^[6] i prowadził wykłady dla studentów antropologii Uniwersytetu Wrocławskiego^[7], a także uczył w szkołach pielęgniarstwa i położnictwa we Wrocławiu^[4].

Prowadził prace badawcze z zakresu anatomii ośrodkowego układu nerwowego^[2], układu moczowego oraz teratologii układu krążenia i układu mięśniowego. Habilitował się na podstawie rozprawy O tzw. wstępowaniu rdzenia kręgowego u płodów ludzkich^[7]. Promotor dwóch habilitacji (m.in. prof. Czesława Niżankowskiego) i sześciu doktoratów^[4].

Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski^[6]. Jednocześnie jako osoba mocno religijna i zdeklarowanie bezpartyjna był inwigilowany przez Służbę Bezpieczeństwa^[4].

Z małżeństwa z prof. Ludwiką Lechowską-Marciniak miał syna prof. Romana Marciniaka^[4].

Zmarł 26 sierpnia 1966 r.^[2] z powodu choroby nowotworowej jelita grubego^[4] miesiąc przed odejściem na emeryturę^[7], został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu^[3]. W 1976 r. na terenie Akademii Medycznej rektor prof. Stanisław Iwankiewicz i kierownik Katedry Anatomii Prawidłowej prof. Czesław Niżankowski odsłonili poświęconą mu tablicę pamiątkową^[4]. W 1978 r. szpitalowi w Zespole Opieki Zdrowotnej Dzielnicy - Krzyki, położonemu przy ul. Traugutta we Wrocławiu, nadano jego imię (zachował je po przeniesieniu szpitala do nowego kompleksu na osiedlu Stabłowice)^[8].