Tadeusz Kwiatkowski (prozaik)

Tadeusz Kwiatkowski
Noël Randon
Data i miejsce urodzenia

4 maja 1920
Kraków

Data i miejsce śmierci

8 marca 2007
Kraków

Narodowość

polska

Język

polski

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Tadeusza Kwiatkowskiego na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie

Tadeusz Kwiatkowski, ps. Noël Randon (ur. 4 maja 1920 w Krakowie, zm. 8 marca 2007 tamże)[1] – polski prozaik, satyryk, scenarzysta, autor tekstów estradowych.

Życiorys

Absolwent Polonistyki i Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czasie II wojny światowej (w 1942–1943) współredagował tajny „Miesięcznik Literacki”. W 1944–45 był więziony przez krakowskie gestapo.

Już w 1937 zadebiutował w międzyszkolnym czasopiśmie „Szkolne czasy”. Twórca powieści o tematyce współczesnej, satyrycznych (m.in. Siedem zacnych grzechów głównych z 1954), kryminałów pod pseudonimem Noël Randon (Dwie rurki z kremem, Donoszę ci, Luizo, Cały ogień na laleczkę, Zbrodnia na konkurs), opowiadań dla młodzieży. Był scenarzystą filmowym, m.in. filmów Rękopis znaleziony w Saragossie, Sanatorium pod Klepsydrą i serialu telewizyjnego (a także komiksu) Janosik. Autor sztuk teatralnych. Jako felietonista i krytyk teatralny współpracował z krakowskim „Dziennikiem Polskim”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „Życiem Literackim”. W latach 1984–1991 był redaktorem kwartalnika „Kraków”. Uważany za chodzącą kronikę starego Krakowa i kopalnię anegdot, przez ponad 40 lat stały bywalec słynnego „stolika o jedenastej” w krakowskim klubie dziennikarzy „Pod Gruszką”. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego.

Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu. Zaangażowany w życie teatralne: działał w teatrach Tadeusza Kantora i Mieczysława Kotlarczyka (Teatr Rapsodyczny), kierownik literacki teatrów: Groteska (1949–1956), im. Juliusza Słowackiego (1958–1965) i Bagatela (1978–1981), dyrektor i kierownik literacki Teatru Satyryków (1953–1955), współtwórca kabaretu literackiego Jama Michalika (1960). W latach 1971–1978 był dyrektorem krakowskiej Estrady.

W marcu 1996 za książkę Panopticum uhonorowany Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca.

Przyjaciel Karola Wojtyły. Był mężem aktorki i pedagog Haliny Kwiatkowskiej.

Zmarł w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim (kwatera XIB-16-29)[1].

Książki

  • Lunapark, 1946
  • Kłopoty z talentem, 1953
  • Gwiazda brazylijskiego nieba, 1953
  • Siedem zacnych grzechów głównych, 1954
  • Pomnik na miarę, 1955
  • Ucieczka z dżungli, 1955
  • Bohater do wynajęcia, 1956
  • Załoga "Dziewięciu serc", 1957
  • Dwie rurki z kremem [jako Noël Randon], 1958
  • Donoszę Ci, Luizo [jako Noël Randon], 1959
  • Prezent, który kosztował śmierć, [jako Noël Randon], 1960
  • Cały ogień na Laleczkę [jako Noël Randon], 1961
  • Kowboje z zielonych wzgórz, 1961
  • Pan Termometr zachorował, 1962
  • Ten cudowny Paryż, 1962
  • Zbrodnia na konkurs [jako Noël Randon], 1962
  • Baba z piekła rodem, 1965
  • Dwie wieże, 1965
  • Klatka, 1965
  • Majtek, 1968
  • Igła w stogu siana, 1972
  • Przerwany mecz, 1972
  • Turysta, 1979
  • Trudne narodziny mężczyzny, 1979
  • Niedyskretny urok pamięci, 1982
  • Płaci się każdego dnia, 1986
  • Od kuchni : anegdoty literackie, 1987
  • Szeptanka, 1990
  • Panopticum, 1995
  • Ważne, nieważne. Dziennik 1953-1973 [wydany pośmiertnie, red. Krzysztof Lisowski], 2019
  • Ważne, nieważne. Dziennik tom II 1974-1998, wstęp i opracowanie Monika Wysogląd-Majewska, 2023

Filmografia

  • Dwie rurki z kremem (spektakl telewizyjny, 1958, autor sztuki)
  • Weekend w Pensjonacie Cyprys (spektakl telewizyjny, 1960, autor sztuki)
  • Zacne grzechy (film fabularny, 1963, scenariusz)
  • Rękopis znaleziony w Saragossie (film fabularny, 1964, scenariusz)
  • Kolekcja Piotra Meunier (spektakl telewizyjny, 1964, autor sztuki)
  • Coś z Freuda (spektakl telewizyjny, 1967, autor sztuki)
  • Dwie wdowy (spektakl telewizyjny, 1967, autor sztuki)
  • Na krakowskim rynku (spektakl telewizyjny, 1968, autor sztuki)
  • Wiktoryna, czyli czy pan pochodzi z Beauvais? (film fabularny, 1971, scenariusz)
  • Kto, z kim, kogo? (spektakl telewizyjny, 1973, autor sztuki)
  • Janosik (serial fabularny, 1973, scenariusz)
  • Janosik (film fabularny, 1974, scenariusz)
  • Oszołomienie (film fabularny, 1988, scenariusz)[2][3]

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2020-02-27].
  2. ↑ Tadeusz Kwiatkowski [online], Filmweb [dostęp 2023-04-13] (pol.).
  3. ↑ Tadeusz Kwiatkowski [online], FilmPolski [dostęp 2023-04-13] (pol.).
  4. ↑ M.P. z 2000 r. nr 20, poz. 418 „w uznaniu wybitnych zasług dla kultury polskiej, za osiągnięcia w pracy twórczej”.

Linki zewnętrzne