16 października 1887 Dąbrowa
1940
Armia Imperium Rosyjskiego Armia Austro-WęgierPolska Siła Zbrojna Wojsko Polskie,
Legiony Polskie
OZ Kaw. „Stanisławów”
dowódca ośrodka zapasowego
I wojna światowawojna polsko-bolszewickaII wojna światowakampania wrześniowa
Tadeusz Kurnatowski, ps. „Opolec” (ur. 16 października 1887 w Dąbrowie, zm. 1940) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Urodził się 16 października 1887 roku w Dąbrowie[1], w rodzinie rolnika Michała i Marii z d. Narkiewicz[2]. Ukończył sześć klas szkoły handlowej w Kielcach. W latach 1909–1913 służył w Armii Imperium Rosyjskiego[3] .
W sierpniu 1914 roku wstąpił do 1 pułku ułanów Legionów Polskich[4]. Awansował na stopień plutonowego[3] . W lipcu 1917 roku wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Od 13 maja do 23 listopada 1918 roku był uczniem klasy „E” (III) w Szkole Podchorążych Piechoty.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W wojnie polsko-bolszewickiej walczył w szeregach 7 pułk ułanów, za co otrzymał Order Virtuti Militari[4]. 27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w kawalerii, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[7].
W 1923 pozostał w macierzystym 7 pułku ułanów[8]. W listopadzie 1924 został przydzielony na stanowisko dowódcy szwadronu pionierów 2 Dywizji Kawalerii w Warszawie[9][10]. Został awansowany na stopień majora kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927[11]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 5 pułku strzelców konnych w Tarnowie na stanowisko kwatermistrza[12][13]. W lipcu 1929 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[14][15][16]. 24 grudnia 1929 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 23. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[17]. Od 15 stycznia 1936 do 31 marca 1938 był dowódcą 17 pułku ułanów wielkopolskich w Lesznie. Następnie, od 1 lutego 1938 do 1 sierpnia 1939 pełnił stanowisko dowódcy 18 pułku ułanów pomorskich w Grudziądzu.
W czasie mobilizacji został dowódcą Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Stanisławów”. Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej był internowany na Węgrzech, gdzie zmarł w 1940[3] [18][19]. Po 60 latach został ekshumowany i pochowany na cmentarzu parafialnym w Śremie (sektor 5-3-12)[20][21].
Jego córką była dr Halina Kurnatowska-Służewska, lekarz (1921–2012)[18].
Lokasi Pengunjung: 18.116.27.251