W latach 1910–1914 tabory cesarskiej i królewskiej Armii były zorganizowane w szesnastu dywizjonach (niem. Traindivision). Numery poszczególnych dywizjonów odpowiadały numerom korpusów na terytorium, których stacjonowały. W skład dywizjonu wchodziło od czterech do ośmiu szwadronów.
W miejsce pięciu rozwiązanych komend pułków taborów utworzono sześć inspekcji taborów (niem. Traininspizierende) z siedzibą w:
Wiedniu - pułkownik Albrecht Walz (dla 1, 2 i 3 dyonu),
Budapeszcie - pułkownik Johann Jordan (dla 4, 7 i 12 dyonu),
Lwowie - pułkownik Ludwig Kraus (dla 6, 10 i 11 dyonu),
Zagrzebiu - pułkownik Anton Fettinger Edler von Kriegsbrück (dla 5 i 13 dyonu),
Innsbrucku - generał major Johann Prokop Formanek Edler von Waldringen (dla 8, 9 i 14 dyonu),
Sarajewie - generał major Maximilian Haller (dla 15 i 16 dyonu).
1 Dywizjon Taborów (niem. Traindivision Nr. 1) w Krakowie (I Korpus)
komendant dywizjonu - major Theodor Indra
2 Dywizjon Taborów (niem. Traindivision Nr. 2) w Wiedniu (II Korpus)
komendant dywizjonu - major Ignaz Čermák
3 Dywizjon Taborów (niem. Traindivision Nr. 3) w Grazu, dzielnica VI Schönau (III Korpus)