Szymon Michalczowski

Szymon Michalczowski
Herb
Prus I
Data urodzenia

1755

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1832
Gośniewice

Tablica epitafijna Szymona Michalczowskiego na zewnętrznej ścianie (na prawo od głównego wejścia) kościoła Matki Bożej Szkaplerznej w Warce
Tablica epitafijna Szymona Michalczowskiego we wnętrzu kościoła Matki Bożej Szkaplerznej w Warce

Szymon Michalczowski (vel Michalczewski) herbu Prus I (ur. w 1755, zm. 22 stycznia[1] 1832 w Gośniewicach) – poseł na sejm w 1784 roku z województwa krakowskiego w I Rzeczypospolitej, major Gwardii Konnej Koronnej w 1792 roku, uczestnik powstania kościuszkowskiego.

Życiorys

Szymon Michalczowski pochodził z małopolskiej rodziny szlacheckiej Michalczowskich vel Michalczewskich h. Prus I[2]. Był synem Józefa i Konstancji z domu Chwalibóg (~1740–1796) herbu Strzemię. Szymon Michalczowski był wojskowym, awansował od porucznika (patent na porucznika otrzymał w 1780 roku[2]) do majora Gwardii Konnej Koronnej za czasów króla Stanisława Augusta. Był posłem na sejm z województwa krakowskiego w 1784 roku[2]. Wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej[1]. Był drugim majorem w regimencie gwardii konnej koronnej[3].

Szymon nabył wieś Gośniewice z przyległościami, na początku XIX wieku wyodrębniono z tego majątku dobra, które nazwano Michalczew[1].

Miał pięcioro rodzeństwa: Elżbietę, Kaspra (~1760–1787), Katarzynę, Jana i Antoniego (~1770–1812)[4].

Był prawdopodobnie dwukrotnie żonaty:

  • w 1794 roku ożenił się w Warszawie z Anną Ludwiką Peterman[4]
  • drugą jego żoną była Tekla (1775 – 27 czerwca 1846) z Hornigów primo voto Matuszkiewicz[1][5].

Z małżeństwa z Teklą miał co najmniej troje dzieci: Henryka Bonawenturę, Bronisławę późniejszą Wojtaszewską i Antoniego Józefa (1813–1884)[5].

Syn Szymona i Tekli, Henryk Bonawentura, urodził się w 1809 roku w Gośniewicach. W 1821 roku wstąpił do Korpusu Kadetów w Kaliszu, po jego ukończeniu został podoficerem 3 Pułku Strzelców Konnych. Brał udział w powstaniu listopadowym, został internowany w Prusach. Po pewnym czasie wrócił do Michalczewa. Podobno utracił majątek, zmarł w 1889 roku[5], a jeden z jego potomków zmarł w biedzie podczas I wojny światowej[1].

Szymon Michalczowski zmarł 22 stycznia 1832 roku[1]. Został pochowany w kościele franciszkanów w Warce. Jego żona Tekla spoczęła obok niego[5].

Upamiętnienie

W pofranciszkańskim kościele Matki Bożej Szkaplerznej w Warce znajdują się dwie tablice epitafijne poświęcone Szymonowi Michalczowskiemu:

  • tablica na zewnętrznym murze kościoła (na prawo od głównego wejścia do kościoła), na której napisano, że zmarł 25 stycznia 1832 roku
  • ufundowana przez ich dzieci tablica we wnętrzu kościoła poświęcona Szymonowi i jego żonie Tekli, na której jest napisane, że zmarł 23 stycznia 1832 roku.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Remigiusz Matyjas, Tradycja Mazowsza powiat grójecki. Przewodnik subiektywny, Warszawa: Mazowiecki Instytut Kultury, 2014, s. 120, ISBN 978-83-63957-09-4 [dostęp 2020-08-08].
  2. ↑ a b c Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836–1861, Warszawa: Wydawnictwo DiG, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Polskie Towarzystwo Heraldyczne, 2000 (Szlachta Polska), s. 429, ISBN 83-7181-145-4.
  3. ↑ Bauer 1981 ↓, s. 202.
  4. ↑ a b Marek Minakowski, Profil Szymona Michalczowskiego w Wielkiej genealogii Minakowskiego [online] [dostęp 2020-08-08].
  5. ↑ a b c d Marek Minakowski, Profil Tekli Hornig w Wielkiej genealogii Minakowskiego [online] [dostęp 2020-08-08].

Bibliografia

  • Krzysztof Bauer: Wojsko koronne powstania kościuszkowskiego. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981. ISBN 83-11-06605-1.
  • Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki: Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1717–1794. T.1: Oficerowie wojska koronnego, cz.1: Sztaby i kawaleria. Kraków: Księgarnia Akademicka. Wydawnictwo Naukowe, 2002. ISBN 83-7188-500-8.