W 1955 ukończył liceum pedagogiczne w Bielsku Podlaskim i podjął studia filologiczne w Mińsku[2]. Ukończył je obroną pracy poświęconej życiu i twórczości Elizy Orzeszkowej[2]. Po powrocie do Polski został nauczycielem języka rosyjskiego, języka białoruskiego oraz łaciny w liceum w Michałowie[2]. W 1965 został przyjęty na II rok studiów na kierunku teologia prawosławna w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie[2]. 1 lutego 1970 został kierownikiem kancelarii metropolity warszawskiego i całej Polski[2]. 11 lutego 1970 przed metropolitą warszawskim i całej PolskiBazylim złożył wieczyste śluby mnisze[2]. Cztery dni później otrzymał święceniadiakońskie, zaś 22 lutego tego samego roku – kapłańskie[2]. 21 września 1970 mianowany inspektorem Prawosławnego Seminarium Duchownego w Warszawie, w którym był już wcześniej zatrudniony jako lektor języków obcych oraz wykładowca katechezy[2]. Rok później objął stanowisko przewodniczącego Komisji ds. Wydawnictw i Prasy przy Radzie Metropolitalnej oraz jej sekretarza[2]. W okresie od 1971, jako przedstawiciel PAKP bądź członek jego delegacji, brał udział w licznych konferencjach teologicznych i spotkaniach międzykościelnych. W 1973 podniesiony do godności ihumena, zaś 25 listopada 1979 – archimandryty. W październiku 1979 otrzymał tytuł honorowego członka Prawosławnej Akademii Teologicznej na Krecie[2]. W Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej obronił też pracę doktorską na temat Myśli religijno-społeczne w twórczości Dostojewskiego[3].
↑ abcdefghij30 lat posługi biskupiej arcybiskupa łódzkiego i poznańskiego Szymona, „Wiadomości Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego”, nr 11 (240), ISSN0239-4499, s.6
StefanS.DudraStefanS., Kościół Prawosławny na ziemiach zachodnich i północnych Polski po II wojnie światowej, Zielona Góra: Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, 2004, ISBN 83-89712-37-7, OCLC69311720. Brak numerów stron w książce