Sztorm
| Następne nazwy
|
Tramp
|
|
|
| Bandera
|
 Polska
|
| Znak wywoławczy
|
SPGA
|
| Port macierzysty
|
Hel
|
| Operator
|
Polskie Ratownictwo Okrętowe
|
| Dane podstawowe
|
| Typ
|
kuter ratowniczy
|
| Historia
|
| Stocznia
|
Hjalmar Johansons Batvarv
|
| Data wodowania
|
1950
|
| Data wycofania ze służby
|
1986
|
| Dane techniczne
|
| Liczebność załogi
|
6
|
| Długość całkowita (L)
|
18,7 m
|
| Szerokość (B)
|
5,6 m
|
| Zanurzenie (D)
|
2,1 m
|
| Pojemność
|
brutto: 46 RT
netto: 10 RT
|
| Ożaglowanie
|
| Typ ożaglowania
|
kecz
|
| Powierzchnia ożaglowania
|
60 m²
|
| Napęd mechaniczny
|
| Silnik
|
SD2 June Munktell 752MB
|
| Moc silnika
|
150 KM
|
| Liczba śrub napędowych
|
1
|
| Prędkość maks.
|
7 w.
|
Sztorm – polski kuter ratowniczy z lat 50. XX w. następnie służący jako jednostka szkolna.
W 1949 roku w Szwecji według projektu konstruktora Hjalmara Johanssona zbudowano na zamówienie Polski dwa kutry ratownicze typu Norrland[1] – „Sztorm” (stocznia Hjalmar Johansons Batvarv w Göteborgu) i „Szkwał” (stocznia w Djupvik). Kutry miały poszycie dębowe na szkielecie z daglezji (czyli tzw. sosny oregońskiej). Pokład z drewna tekowego. Napęd – dwucylindrowy silnik June-Munktell o mocy 150 KM. Napęd pomocniczy – żagle. W żegludze bałtyckiej jednostki te posiadały zezwolenie na żeglugę bez ograniczeń[1].
Chrzest statków odbył się w Göteborgu 20 stycznia 1950 roku. Matką chrzestną była Margaret Hansson, żona dyrektora Szwedzkiego Stowarzyszenia Ratownictwa Morskiego, a w imieniu Polski kutry odbierał konsul RP w Göteborgu Marian von Börtzell-Szuch. Dowództwo „Sztorma” objął kpt. Tadeusz Jasicki[2].
Kutry były używane przez Polskie Ratownictwo Okrętowe do 1975 roku („Sztorm” bazował w Helu, „Szkwał” – w Świnoujściu). Po wycofaniu ze służby w PRO „Sztorm” trafił do PŻM, gdzie pływał do 1986 r. jako statek szkolny „Tramp”.
Przypisy
- ↑ a b po wojnie; Dariusz Konkol, Tomasz Perka: Polskie statki ratownicze. Łódź: Księży Młyn, 2014, s. 11. ISBN 978-83-7729-102-3.
- ↑ Informacja na podstawie artykułu z gazety „Göteborgs-Tidningen” z dn. 21.01.1950.
Linki zewnętrzne
