Szarlotka – wyrób cukierniczy w postaci placka z ciasta kruchego i owoców, zazwyczaj jabłek. W przypadku zastosowania jabłek, stosowane są zamiennie – zależnie od regionu Polski – nazwy „szarlotka” i jabłecznik[1][2].
Według polskich podręczników do gastronomii, jabłeczniki (szarlotki) to placki z nadzieniem z kwaśnych jabłek, znajdującym się między dwiema warstwami ciasta kruchego (w tym półkruchego)[3]. Powierzchnię takich „podręcznikowych” jabłeczników wykańcza się pomadą, gruboziarnistym cukrem kryształem i bitą śmietanką lub cukrem pudrem[3]. Gotowy placek kroi się przed podaniem na kwadratowe kawałki[3].
Jabłka na szarlotkę mogą być surowe (w kawałkach) lub przetworzone. Do jabłek w polskiej szarlotce dodawane są przyprawy korzenne, najczęściej cynamon[3][1], czasem też goździki[4]. Jabłecznik często podaje się gdy jest jeszcze gorący, z lodami waniliowymi[5].
W dawnej kuchni polskiej marmoladę jabłkową przekładano innymi owocami lub konfiturami[2]. Zamiast kruchego ciasta stosowano chleb, grzanki lub sucharki[2].
