Synagoga Złota Róża we Lwowie (hebr.Turei Zahav; jid.Giłdene Rojze), zwana również Nachmanowicza – nieistniejąca synagoga znajdująca się w centrum Lwowa, w dzielnicy żydowskiej, przy ulicy Iwana Fedorowa 27, dawnej Blacharskiej.
Murowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta w stylu renesansowym z reminiscencjami gotyku. Jej wnętrze stanowiła czworoboczna sala ze sklepieniem gotyckim, wspartym na renesansowych konsolach. Na każdej z trzech ścian umieszczone były dwa ostrołukowe okna. Aron ha-kodesz w postaci kamiennego renesansowego portalu stał na kilkustopniowym podwyższeniu przy ścianie wschodniej. Posadzka synagogi była niższa od poziomu ulicy o kilka stopni.
Po wkroczeniu wojsk niemieckich do Lwowa, 14 sierpnia 1941 roku synagoga została spalona przez Niemców, wraz z innymi lwowskimi synagogam[2], a w 1942 wysadzona[3]. Ocalały fragmenty.
W 2007 roku gmina żydowska we Lwowie podjęła kroki w celu rekonstrukcji synagogi w oparciu o zachowane fragmenty. Podjęto między innymi szeroko zakrojone prace archeologiczne[1].
W 2009 roku student Wydziału Architektury Politechni Gdańskiej Michał Podgórczyk opracował projekt dyplomowy „Centrum Kultury Żydowskiej i synagoga we Lwowie”. Projekt ten zakładał budowę Centrum Kultury Żydowskiej oraz synagogi (która miała stać na ruinach synagogi Złotej Róży) w którą wkomponowane zostałyby fragmentu starego budynku[3]. Podgórczyk za swój projekt otrzymał Nagrodę Architektoniczną im. Małgorzaty Baczko i Piotra Zakrzewskiego.
W 2010 roku rada miejska Lwowa ogłosiła konkurs na zagospodarowanie przestrzenne placu po synagodze oraz projekt pomnika Żydów lwowskich. Konkurs wygrał architekt Franz Reschke[4]. Na jesieni 2012 roku na Placu Synagog odbyły się prace archeologiczne[5]. Prace nad ostateczną wersją pomnika wciąż trwają.