Sulimierz (województwo zachodniopomorskie)

Sulimierz
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

myśliborski

Gmina

Myślibórz

Liczba ludności 

740

Strefa numeracyjna

95

Kod pocztowy

74-300[2]

Tablice rejestracyjne

ZMY

SIMC

0184891

Położenie na mapie gminy Myślibórz
Mapa konturowa gminy Myślibórz, po prawej znajduje się punkt z opisem „Sulimierz”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sulimierz”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Sulimierz”
Położenie na mapie powiatu myśliborskiego
Mapa konturowa powiatu myśliborskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sulimierz”
Ziemia52°57′59″N 15°00′49″E/52,966389 15,013611[1]

Sulimierz (niem. Adamsdorf) – wieś w Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Myślibórz[3][4].

W latach 1975–1998 wieś położona była w województwie gorzowskim.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Sulimierz[3][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0184900 Chełmsko kolonia
0184922 Dzierzgów kolonia
0184951 Krężel kolonia
0184980 Szypuły kolonia

Historia

Pierwsza wzmianka o Sulimierzu pochodzi z dokumentu wystawionego 10 października 1296 r. Dokument ten był nadaniem cysterkom z konwentu w Reczu prawa patronatu nad kościołem w Sulimierzu, a właściwie Adelmansdorffe. Prawo to zachowały do połowy XVI wieku.

Wieś kilkakrotnie zmieniała nazwę, pierwotna nazwa wsi brzmiała Edelmannsdorf, czyli wieś szlachecka, rycerska (było tu 5 siedzib rycerskich, 1337 r.). Od XIV wieku zaczęto używać określenia "wieś Adama" – Adamsdorf.

Margrabia Ludwik Rzymski zgodził się w 1363 roku, by Mikołaj von Schöning i jego dziedzice zbudowali tam na swe mieszkanie wieżę (Burgfriede) o wysokości 36 łokci, przy czym zakazano miastom Chojna, Choszczno, Myślibórz i Gorzów przeszkadzania mu w tej budowie[5]. W 1364 roku Otto, Mikołaj i Ludeke Schöningowie zostali umieszczeni wśród vesten Manne, czyli rycerstwa zamkowego. Zamek tu potem wspominano, gdy trzymał go ród Horkerów (1436, 1486)[5].

Pierwsza nazwa po włączeniu wsi do Polski w 1945 r. brzmiała Adamowice. W 1946 r. nazwę zmieniono na Sulimierz[6].

Wieś od założenia do początku XX wieku była wsią typowo szlachecką, po wojnie majątek szlachecki został znacjonalizowany i przekazany Państwowym Gospodarstwom Rolnym.

W 1666 r. w dokumentach odnotowano istnienie szkoły. Nauczycielem był wówczas kościelny Paul Wedel. Najstarszy znany budynek szkolny był dwuizbową chatą krytą strzechą, tak niską, że ręką można było dotknąć dachu. W 1849 r. zbudowano nową szkołę z cegły. Szkoła istniała przez cały okres powojenny do 1 września 2000 r., kiedy to decyzją władz Gminy Myślibórz została afiliowana do szkoły w Głazowie.

Na terenie wsi dokonano kilku odkryć, m.in. 27 kwietnia 1927 r. znaleziono siekierkę z epoki kamienia (5000–2000 lat p.n.e.), znane są też znaleziska z epoki brązu i żelaza (2000–400 lat p.n.e.).

Zabytki

  • późnobarokowy kościół z wyposażeniem z XVIII w., naroża wieży, nawy i kaplicy południowej z wyraźnymi lizenami, ściany boczne z dwoma rzędami okien, dolne mniejsze. Wieża z hełmem dzwonowym i oktagonalną latarnią.
  • park podworski, obok spichlerz z XIX w[7].

Przypisy

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133451
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2014, s. 1146 [zarchiwizowane 2014-09-28].
  3. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. a b GUS. Rejestr TERYT
  5. a b https://powiatmysliborski.com.pl/z%20dziej%C3%B3w%20powiatu%20my%C5%9Bliborskiego.pdf?fbclid=IwY2xjawGgShJleHRuA2FlbQIxMAABHccqmksNkgWNErZ1pgEGZfqUqs8Qr_whzryPh0W9wyeDWCr6MTcXdrYwiA_aem_EzQKTs8htG-AM196Hpuzkw
  6. Najprawdopodobniej sugerując się nazwą pobliskiego lasu nazywanego Zulmer, którego nazwa pochodziła z końca XV wieku
  7. Piotr Skurzyński "Pomorze" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2007 s. 80 ISBN 978-83-7495-133-3