Wieś jest położona w południowo-zachodniej części gminy Korsze. Pod względem historycznym miejscowość leży w Prusach Dolnych, na obszarze dawnej pruskiej Barcji. Pod względem fizycznogeograficznym właściwa wieś wraz z przysiółkiem Wygoda jest położona na Pojezierzu Mrągowskim, a jedynie dawny Suśnik PGR należy do mezoregionuNiziny Sępopolskiej[8]. Ukształtowanie powierzchni wsi i okolic jest pagórkowate.
Na południowy wschód od wsi znajduje się jezioro o powierzchni 8 ha noszące nazwy Jasna Woda lub Kaudyty (niem.Klarer See, Dreihöfer See, Cauditten)[9]. Na wschód od wsi, w bezpośrednim sąsiedztwie przysiółka Wygoda rozciąga się na bagnistym terenie Łankiejmski Las (niem.Langheimer Forst)[9].
Nazwa wsi pochodzi od prus. imienia Susenik. Dawniejsze nazwy Suśnika to: Sussnicken (1481), Syssenicken (1485), Susenicken (1533), a od 1780 r. Sussnick[10].
W 1367 r. Zakon krzyżacki nadał w lenno ziemie w okolicach zamku w Łankiejmach rycerzowi pruskiemu, który nazwał się Hensil Trawpe. Ten zaś na przyznanych sobie gruntach, liczących 74 łanów, założył dwie wsie – Łankiejmy i Suśnik. Po wojnie trzynastoletniej (1454-1466), Łankiejmy z zamkiem, Głowbity, Suśnik i Krzemity, jako rekompensatę za zaległy żołd otrzymał w lenno zaciężny rotmistrz Truchsess von Wetzhausen. W drugiej połowie XVII w. dobra te przeszły we władanie rodziny von der Groebenów z Bezławek. Do Łankiejm przeniósł się stamtąd Heinrich Wilhelm von der Groeben (1657-1729). W 1785 r. jego syn Wilhelm Ludwik, pułkownik w wojsku polskim, zmarł bezpotomnie w Łankiejmach. Wówczas pozostali członkowie rodu założyli „Fundację rodzinną Groebenów”, która stała się spadkobierczynią dóbr należących do Łankiejm, a w tym też Suśnika[11].
Na początku XIX w, kiedy w Prusach zniesiono poddaństwo i dokonano uwłaszczenia chłopów, obok folwarku powstała wieś złożona z indywidualnych gospodarstw chłopskich[11]. W 1820 wieś liczyła 27 domów i 209 mieszkańców, a folwark 1 dom i 10 mieszkańców[10]. W 1913 r. w Suśniku było 14 gospodarstw, a przed 1945 r. – 10. Ich wielkość to 20-65 ha.
Około 1900 utworzono w Suśniku jednoklasową szkołę. W 1928 r. wieś i folwark liczyły łącznie 301 mieszkańców[11].
Po zakończeniu drugiej wojny światowej wskutek spowodowanych nią zmian terytorialnych wieś weszła w skład Polski. We wsi osiedlili się polscy przesiedleńcy. Na terenie dawnego folwarku utworzono PGR. W 2005 r. w Suśniku były 22 domy (29 mieszkań) i 109 mieszkańców[10].
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska: geoserwis mapy. [dostęp 2022-05-06]. (pol.).
↑ abJan Oryńczak: Środowisko geograficzne. W: Kętrzyn. Z dziejów miasta i okolic. Olsztyn: Pojezierze, 1978, s. 31-32, seria: Z dziejów miasta i powiatu.
↑ abcTadeusz Korowaj: Dzieje Miasta i Gminy Korsze. Przewodnik historyczny. [w:] Dzieje Miasta i Gminy Korsze. Przewodnik historyczny [on-line]. Starostwo Powiatowe w Kętrzynie, 2007. s. 123-124. [dostęp 2022-05-06]. (pol.).
_1928_300dpi_(1).jpg){kind=link}