Stuart Bingham (ur. 21 maja 1976 w Basildon) – angielski snookerzysta, mistrz świata z 2015. W gronie profesjonalistów od 1995. Zajmował 2. miejsce w oficjalnym rankingu w sezonie 2014/2015. Plasuje się na 11. miejscu pod względem zdobytych breaków stupunktowych w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 593[1]. Jako zawodowy gracz zarobił ponad 2 miliony funtów (stan na luty 2019)[2].
Kariera zawodowa
W 1999 roku podczas „UK Tour Event Three” udało mu się osiągnąć pierwszego breaka maksymalnego. W 2005 roku podczas kwalifikacji Masters Snooker 2005 wbił swojego drugiego breaka maksymalnego. Trzecie takie podejście osiągnął w 2012 roku podczas zawodów Wuxi Classic 2012 w meczu z Rickym Waldenem[3]. Łącznie Bingham ma na koncie dziewięć breaków maksymalnych, więcej wbili jedynie Ronnie O’Sullivan (15), John Higgins i Stephen Hendry (po 11).
Pierwszy w karierze rankingowy turniej wygrał w sezonie 2011/2012. Był nim Australian Goldfields Open 2011, w którego finale pokonał Walijczyka Marka Williamsa 9:8. W sezonie 14/15 zdobył tytuł podczas zawodów Shanghai Masters 2014. W finale pokonał Marka Allena 10:3. W 2015 roku po raz pierwszy w karierze został mistrzem świata w snookerze pokonując w finale w Crucible Theatre w Sheffield swojego rodaka Shauna Murphy’ego 18:15.
W 2017 roku wygrał rankingowy turniej Welsh Open pokonując w finale Judda Trumpa 9:8[3].
24 października 2017 roku został zawieszony na 6 miesięcy (w tym 3 w zawieszeniu) oraz ukarany grzywną w wysokości 20 tysięcy funtów za złamanie zasad dotyczących obstawiania meczów[4].
17 marca 2019 roku wygrał rankingowy turniej Gibraltar Open 2019 pokonując 4-1 Ryana Daya[5][6] oraz został z Chenem Feilongiem współautorem najwyższego breaka turnieju (142)[7].
Występy w turniejach w całej karierze
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3].
Legenda
|
LQ
|
odpadł w kwalifikacjach
|
#R
|
odpadł we wczesnej fazie turnieju (WR = runda dzikich kart, RR = faza grupowa)
|
QF
|
przegrał w ćwierćfinale
|
SF
|
przegrał w półfinale
|
F
|
przegrał w finale
|
W
|
zwycięstwo
|
DNQ
|
nie zakwalifikował się
|
A
|
nie brał udziału
|
WD
|
zrezygnował w trakcie turnieju
|
NH / Nie roz. |
Turniej nie odbył się.
|
NR / Nie-rank. |
Turniej nie był zaliczany jako rankingowy.
|
R / Rank. |
Turniej był zaliczany jako rankingowy.
|
MR / Minor-Rank. |
Turniej był zaliczany jako mniejszy rankingowy.
|
- ↑ Od sezonu 2010/11 ranking na początku sezonu.
- ↑ Nowi zawodnicy w Main Tourze nie mają przypisanego rankingu.
- ↑ Turniej nosił nazwę Riga Open (2014/2015–2015/2016).
- ↑ Turniej nosił nazwę Irish Open (1998/1999) i Malta Cup (2004/2005–2007/2008).
- ↑ Turniej nosił nazwę International Open (1995/1996–1996/1997) oraz Players Championship (2003/2004).
- ↑ Turniej nosił nazwę German Open (1995/1996–1997/1998).
- ↑ Turniej nosił nazwę China International (1997/1998–1998/1999).
- ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix (1995/1996–2000/2001 i 2004/2005–2009/2010), the LG Cup (2001/2002–2003/2004) oraz Haikou World Open (2011/2012–2013/2014).
- ↑ Turniej nosił nazwę Players Tour Championship Grand Finals (2010/2011–2012/2013) oraz Players Championship Grand Final (2013/2014–2015/2016).
- ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007).
- ↑ Turniej nosił nazwę Six-red Snooker International (2008/2009) oraz Six-red World Grand Prix (2009/2010).
- ↑ Turniej nosił nazwę Thailand Classic (1995/1996) oraz Asian Classic (1996/1997).
- ↑ Turniej nosił nazwę Thailand Open (1995/1996–1996/1997).
- ↑ Turniej nosił nazwę Jiangsu Classic (2008/2009–2009/2010).
- ↑ Turniej nosił nazwę Australian Masters (1995/1996).
- ↑ Turniej nosił nazwę Grand Prix Fürth (2004/2005) i Fürth German Open (2005/2006–2006/2007).
- ↑ Turniej nosił nazwę Benson & Hedges Championship (1993/1994-2002/2003).
- ↑ Turniej nosił nazwę European League (1995/1996–1996/1997).
Statystyka zwycięstw
Turnieje rankingowe
- Shanghai Masters: 2014
- Australian Goldfields Open: 2011
- Mistrzostwa świata w snookerze: 2015
- Welsh Open: 2017
- English Open: 2018
- Gibraltar Open: 2019
Przypisy
Bibliografia