M1014 Joint Service Combat Shotgun
Strzelba M1014 JSCS z kolbą rozłożoną
|
| Państwo
|
 Stany Zjednoczone
|
| Rodzaj
|
strzelba samopowtarzalna
|
| Historia
|
| Produkcja
|
2000 – do chwili obecnej
|
| Dane techniczne
|
| Kaliber
|
12 (18,2 mm)
|
| Nabój
|
12/70, 12/76
|
| Magazynek
|
stały, rurowy, 6 nab. (standardowa),
5 (12/70) lub 4 (12/76) (entry gun)
|
| Wymiary
|
| Długość
|
1010/886 mm
897/772 mm (entry gun)
|
| Długość lufy
|
470 mm
355 mm (entry gun)
|
| Długość linii celowniczej
|
602 mm
|
| Masa
|
| broni
|
2,73 kg (niezaładowana)
3,80 kg (załadowana)
|
M1014 Joint Service Combat Shotgun – wersja włoskiej strzelby samopowtarzalnej Benelli M4 Super90 produkowana na zamówienie amerykańskich wojsk lądowych i piechoty morskiej.
Historia konstrukcji
W ramach programu Joint Service Small Arms US Army i US Marine Corps ogłosiły pod koniec lat dziewięćdziesiątych zapotrzebowanie na nową strzelbę bojową. Wytyczne konkursu zostały opracowane przez komisję złożoną z przedstawicieli wszystkich rodzajów sił zbrojnych, a wiodącą rolę w konkursie miał odegrać korpus piechoty morskiej (USMC). W ramach badań konkursowych badano strzelby:
W wyniku badań najpierw odrzucono strzelby powtarzalne. W toku następnych badań uznano strzelby samopowtarzalne z klasycznym magazynkiem rurowym za lepsze od modeli z magazynkami wymiennymi. Ostatecznie do dalszych prób jako XM1014 skierowano strzelbę Benelli M4 Super90. 9 lutego 1999 roku ogłoszono zwycięstwo włoskiej firmy. 8 lutego 2000 roku zakończono ostateczne próby i dwa dni później ogłoszono decyzję o przyjęciu strzelby do uzbrojenia pod oznaczeniem M1014.
We wrześniu 2000 (według niektórych źródeł w kwietniu 2001 roku) piechota morska otrzymała pierwsze 400 strzelb M1014. Łącznie pierwsze zamówienie mówi o dostarczeniu 36 000 egzemplarzy strzelby M1014.
Opis konstrukcji
Strzelba Benelli M1014 JSCS jest bronią samopowtarzalną. Zasada działania oparta na tzw. zamku Montefeltro. Zamek ryglowany jest z lufą dwoma ryglami. Zamek jest osadzony w suwadle. Po strzale odrzut broni powoduje ruch strzelby do tyłu, natomiast ruch suwadła o dużej bezwładności jest wolniejszy, co powoduje zmniejszenie odstępu pomiędzy suwadłem a lufą i ściśnięcie sprężyny znajdującej się między zamkiem a suwadłem. Rozprężenie tej sprężyny powoduje odrzucenie do tyłu suwadła, odryglowanie zamka i następnie przeładowanie broni. Dodatkowej energii suwadłu dostarczają dwa popychacze napędzane przez gazy prochowe (układ ARGO). Mechanizm spustowy kurkowy umożliwia strzelanie ogniem pojedynczym. Zasilanie ze stałego, rurowego magazynka podlufowego o pojemności 6 nabojów. Broń może strzelać zarówno zwykłymi nabojami o łusce długości 70 mm, jak i nabojami o łusce długości 76mm (Magnum). Bezpiecznik ma postać kołka umieszczonego w tylnej części kabłąka osłony spustu. Mechaniczne przyrządy celownicze typu Ghost Ring. Dodatkowo każdy egzemplarz strzelby posiada podstawę Picatinny Rail umożliwiającą montaż innych celowników (najczęściej kolimatorowych). Kolba z tworzywa sztucznego, wysuwana.
Bibliografia
Linki zewnętrzne
- * Max R. Popenker: Benelli M4 / M1014. [w:] Modern firearms and ammunition [on-line]. [dostęp 2018-12-28]. (ang.).
Amerykańska broń strzelecka po 1945
