Stróża – w Polsce wczesnośredniowiecznej obowiązek pilnowania przez chłopów małych grodów strażniczych, przejść granicznych i wiejskich dworów książęcych oraz pogoni za rozbitym nieprzyjacielem (zwana także pogon). Wchodziła w zakres prawa książęcego. Od XII w. (być może już w XI w.) zamieniana na daninę w zbożu lub pieniądzu, także zwaną stróżą, którą pobierali kasztelanowie na potrzeby zarządzanych przez nich grodów.
Bibliografia