Niewielka populacja karłowatych stegodonów żyła jeszcze ok. 12 tys. lat temu na wyspie Flores obok Homo floresiensis, będąc przypuszczalnie obiektem polowań.
Skamieniałości odkryte w chińskich prowincjach Junnan i Zhejiang mogą dowodzić przetrwania stegodonów do holocenu, jeszcze ok. 7815 ± 385 lat temu (skamieniałości z Zhejiang) lub nawet 4100 lat temu (pojedynczy ząb trzonowy z Junnan)[1][2]; Turvey i współpracownicy (2013) stwierdzili jednak, że rzekome skamieniałości holoceńskich stegodonów z Junnan i Zhejiang zaginęły, co uniemożliwia weryfikację ich wieku. Autorzy podjęli próbę datowania skamieniałości znalezionych razem z kośćmi stegodonów w prowincji Zhejiang, jednak brak kolagenu w zachowanych kościach uniemożliwił datowanie, w konsekwencji przetrwanie stegodonów do holocenu na terenie Chin nie zostało potwierdzone.[2]
Stegodon trigonocephalus – ząb trzonowy
Nazwa Stegodon – od gr. słów stegein (‘pokrywać; dach’) oraz odon (‘ząb’) – została nadana ze względu na charakterystyczną budowę zębów trzonowych. Inną charakterystyczną cechą były tak blisko osadzone ciosy, że nie mieściła się między nimi trąba.
↑ abSamuel T. Turvey, Haowen Tong, Anthony J. Stuart i Adrian M. Lister. Holocene survival of Late Pleistocene megafauna in China: a critical review of the evidence. „Quaternary Science Reviews”. 76. s. 156–166. DOI: 10.1016/j.quascirev.2013.06.030. (ang.).
